Page 36 - mag_93
P. 36

ΓΡΑφονΤΑΣ μΙΑ ΙΣΤοΡΙΑ

              Ας μιλήσουμε για γάτες!








               σε όποια χαρτοπαιχτική λέσχη και                      φίλη μου δεν γύρισε ποτέ. Με ξέχα-
               να πήγαινε.                                           σε κι εμένα και τη Νένα, που κάθε


               Θέλω να μιλήσουμε για τη Νένα,                        μέρα περίμενε στημένη στο παρά-

               που όταν μπήκε στη ζωή της φίλης                      θυρο για να τη δει να έρχεται.
               μου ήρθα λίγο πιο κοντά με το γέ-                     Τώρα γιατί η φίλη μου διάλεξε το

               νος των γατών από ράτσα. Δηλαδή,                      Ντιτρόιτ, από ολόκληρη την Αμερι-
               με το «κοντά» εννοώ ότι συνυπήρ-                      κή, και εμένα, από τόσους φίλους

               χα μαζί της και κυρίως ότι κάποιες                    που είχε, για να κρατήσω τη γάτα
               φορές καθόμουν στα μέρη που είχε                      της δεν το έμαθα. Εκείνο που ξέρω

               καθίσει και αυτή χωρίς πρόβλημα.                      είναι πως με τη Νένα συνυπήρξαμε
               Η Νένα ήταν κομψή, ευφυής, τρυ-                       σχεδόν δέκα πέντε χρόνια και μπο-

               φερή –εννοείται με τη φίλη μου–                       ρώ να πω πως δεν είχα καμία αλ-
               και απόμακρη από μένα. Η Νένα                         λεργική ενόχληση. Βέβαια όλο αυτό

               ήταν γάτα Αγκύρας. Δεν ξέρω από                       το διάστημα δεν αγγιχτήκαμε ποτέ.

   36          πού πήρε το όνομά της, πάντως, με                     Μια μέρα εξαφανίστηκε. Κάποιες
               αυτό ήρθε στο σπίτι της φίλης μου.                    μέρες πριν έδειχνε ότι κάτι την απα-

               Όταν η φίλη μου έφυγε μετανάστρια                     σχολούσε και έκανε πράγματα που
               για την αμερικανική πολιτεία του                      δεν τα συνήθιζε. Τριβόταν στα πόδια

               Ντιτρόιτ, όπου ο φίλος της είχε βρει                  μου, με έγλυφε και πρώτη φορά με
               δουλειά σε μια αυτοκινητοβιομηχα-                     κοίταζε  μ’  εκείνα  τα  γαλάζια  μάτια

               νία η Νένα έμεινε σε μένα αναγκα-                     της  σαν  να  ήθελε κάτι  να  μου  πει

               στικά, μέχρι το επόμενο καλοκαίρι                     αλλά δεν το ξεστόμιζε. Όταν εξαφα-
               που η αφεντικίνα της θα ετοίμαζε τα                   νίστηκε η Νένα αρρώστησα με πυ-

               χαρτιά και θα την έπαιρνε μαζί της.                   ρετό. Μπορεί και να έτυχε γιατί ήταν
               Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Η πετρελα-                      χειμώνας καιρός. Μετά από ένα

               ϊκή κρίση στη δεκαετία του 1970                       μήνα είπανε στις ειδήσεις πως στην
               είχε σαν αποτέλεσμα την απότομη                       Αμερική μία γάτα Αγκύρας είχε δα-

               συρρίκνωση της πόλης. Το Ντιτρόιτ                     γκώσει το αφεντικό της στον λαιμό
               εγκαταλείφθηκε, έγινε πόλη-φάντα-                     και πέθανε από αιμορραγία. Έκλει-

               σμα γεμάτη από ερείπια εργοστασί-                     σα την τηλεόραση χωρίς ν’ ακού-
               ων  και  συγκροτημάτων  κατοικιών                     σω το όνομα του θύματος. Το ίδιο

               που είχαν αφήσει πίσω τους οι ερ-                     βράδυ είδα τη Νένα στον ύπνο μου

               γάτες για να βρουν δουλειά σε κά-                     και μου μίλησε, έτσι όπως μιλάνε οι
               ποια άλλη πολιτεία της Αμερικής. Η                    φίλοι μεταξύ τους. Μου τα εξήγη-
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41