Page 35 - mag_93
P. 35
της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου
Ας μιλήσουμε για γάτες!
είχα καμία επαφή με τέτοιες γάτες. φορά ακόμα να ονοματίσω τις γάτες
Δηλαδή δεν είχα επαφή με καμία της ζωής μου. Και ίσως να καταφέ-
γάτα, εκτός από κάτι αδέσποτες που ρω να κάνω κάποιον μικρό διάλογο
τάιζα από μακριά. Όταν εγώ τους μαζί τους. Ξέρω τι λέω και κάποιοι
πήγαινα φαγητό στη μάντρα του κή- από σας επίσης ξέρετε. Οι γάτες
που εκείνες ήταν εξαφανισμένες μιλάνε, είτε συμφωνείτε είτε δια-
κι έτρεχαν για να φάνε όταν έφευ- φωνείτε. Οι γάτες ακούνε και αντα-
γα. Ήταν μια σχέση έντιμη και από ποκρίνονται. Είναι παιχνιδιάρες,
τις δύο πλευρές. Εγώ τις τάιζα και δραστήριες, έξυπνες, είναι γάτες.
εκείνες επέβλεπαν τον χώρο διώ- Οι γάτες δεν είναι φύλακες –φύλα- 35
χνοντας τα φίδια, τα βατράχια και τα κες είναι οι σκύλοι– οι γάτες είναι
ποντίκια που τριγυρνούσαν ελεύ- συντροφιά, είναι ραχάτι, είναι προ-
θερα στα γύρω χωράφια. Α, ξέχα- γνωστικά «εργαλεία» για τον καιρό.
σα να σας πω ότι είμαι αλλεργικός Μετράω λοιπόν και σημειώνω την
στις γάτες. Πολύ αλλεργικός, αλλά Νέλα από το Κανέλα, που είχε άδο-
δεν μπόρεσα ποτέ να τους το εξη- ξο τέλος κάτω από ένα φορτηγό, τον
γήσω. Για κάποιον παράξενο λόγο Μαντσού, από το Μαντζουράνης ή
αντιδρούσαν σαν να καταλάβαι- το Μαντζούνι, μπορεί και από την
ναν πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Το Μαντζουρία ή τον Φου Μαν Τσου
έβλεπα από τη στάση διακριτικής –δεν θυμάμαι τί ακριβώς είχα στο
απόστασης, που κρατούσαν απένα- μυαλό μου, έχουν περάσει και τόσα
ντί μου, και γι’ αυτό τις εκτιμούσα. χρόνια– μπορεί και από τα σχιστά
Το ότι τους άρεσε το φαγητό μου και μαύρα ματάκια του. Μετά έρχεται η
το έτρωγαν με ικανοποιούσε ιδιαί- Ζαχά, από το Ζαχαρούλα ή από το
χρώμα της, ή από τη Νινή Ζαχά –
τερα.
ποιος να ξέρει– και στη συνέχεια ο
Θέλω να μιλήσουμε για τις γάτες. Μάρκος, από τον Βαμβακάρη, που
Όταν λέω: «Θέλω να μιλήσουμε» τρέλανε τον μπάρμπα μου με το
εννοώ να μονολογήσω και για μία γούρι του και τον έπαιρνε κοντά του
