Page 58 - mag_92

aNΘΡΩπΩΝ ΛοΓΙΑ

Καθρέφτης

Σε σκότωσαν όλα. Δεν έμεινε τίποτε από σένα. Έγινε

το εγώ σου λάσπη, βούρκος κι ένα παράδοξο σύμφυρ-

μα από σκέψεις και συναισθήματα που χτυπάνε στον

τοίχο και δεν επιστρέφουν, χάνονται μέσα στην υγρα-

σία του σπιτιού, όλη σου η ύπαρξη είναι ένας στενός

μονόδρομος, δεν έχεις τρόπο να ξεφύγεις από σένα,

58
είσαι εγκλωβισμένος σαν την πεταλούδα που φοβάται

μην την κάψει το φως αλλά το πλησιάζει συνέχεια.

Έγινες ένας τρομαγμένος άνθρωπος που δε θυμάται

τον έρωτα και φοβάται την αγάπη. Περπατάς σκυ-

φτός μέσα σ’ ένα σώμα καλοφτιαγμένο και σάπιο και,

μέσα στην ασχήμια σου, αρπάζεις το σκοινί που έχεις

απλώσει στους ανθρώπους και πνίγεσαι, φτιάχνεις

έναν κόμπο και πνίγεσαι μόνος σου, αφανίζεσαι από

τη φωτιά σου.

Νόμιζες πως οι άνθρωποι είναι αληθινοί. Μάθε λοι-

πόν πως οι άνθρωποι μαχαιρώνουν και ξεφτιλίζουν

και σε γεμίζουν ενοχές και αναπάντητα «γιατί» κι