Page 84 - mag_83
P. 84
ςΚοΡπιες ςΚεΨεις
Η ζωή καποιου Γιάννη
Β' ΜΕΡΟΣ
Μόνος δεν θα το φάω το κεφάλι μου; πο της κι ο Γιάννης δεν χόρταινε να τη
Εεε μη με πρήζετε λοιπόν έλεγε πάντα! κοιτάζει. Κοκκίνιζαν τα μαγουλάκια της
Εκείνο το καλοκαίρι τους σημάδεψε και όταν ήταν σε στιγμές ερωτικής έντασης
τους δυο, γιατί ήταν το καλοκαίρι που με τον Γιάννη, και μου λεγε ο Γιάννης
έχασαν την “αγνότητα” τους και γνώρι- “τότε φίλε ήταν να την πιεις στο ποτήρι”,
σαν μαζί τον έρωτα. Ναι ναι παρόλα όσα φούντωνε τόσο έντονα που σου έδινε να
λέγανε η Αφροδίτη δεν είχε χαρίσει σε καταλάβεις το πόσο σε ποθεί και πόσο
κανέναν το κορμί της, όμως στον Γιάν- θέλει εκείνη την ώρα να είναι μαζί σου.
νη το έδωσε ολοκληρωτικά γιατί ήξερε Οι μέρες του περνούσαν όμορφα και με
πως κι ο Γιάννης της είχε δOθεί ψυχή τε μπόλικη δόση τρέλας μιας και οι δύο
και σώματι καιρό πριν. ήταν στην εφηβεία τους.
Δεν θα ξεχάσει ποτέ τις βόλτες τους στα Η Αφροδίτη ξέχασα να σας πω ήταν από
στενοσόκακα του χωριού, τα φλογισμέ- το νησί, δηλαδή εκεί πέρναγε και τους
να από έρωτα μπάνια τους, την αφορμή χειμώνες της, όχι στο χωριό βέβαια αλλά
που έψαχναν με κάθε ευκαιρία για να στη πόλη του νησιού που τα πράγματα
84 ακουμπήσουν τα κορμιά τους, σε μια δε- ήταν πιο εύκολα για τους ανθρώπους,
καετία 90’s που ακόμα δεν είχε πετάξει τον χειμώνα. Έτσι λοιπόν κάθε φορά που
τον μανδύα του καθωσπρεπισμού. Τα ο Γιάννης έφευγε απ’ το νησί τελειώνο-
κρυφά ξενύχτια στα μπαράκια, τα ποτά, ντας τις καλοκαιρινές του διακοπές, εί-
οι βόλτες με ωτοστοπ για την “χώρα” του χαν κλάμματα και στενοχώριες, όμως
νησιού, το τάϊσμα του ενός στο στόμα του πάντα έδιναν ραντεβού και η Αφροδί-
άλλου, ακόμα και το ίδιο ποτήρι καφέ και τη μετά τον 2ο χρόνο που ήταν μαζί κι
ποτού μοιράζονταν πάντα, όχι από άπο- επειδή είχε μεγαλώσει κι εκείνη κι άλλο,
ερχόταν τον χειμώνα πολλές φορές στην
ψη χρημάτων, αλλά επειδή ήθελαν ακό- Αθήνα για να τον δει. Δεν άλλαζαν και
μα και στη μικρή γουλιά του ποτού ή του πολλά εδώ πέρα από το ότι δυσκολεύ-
καφέ, να έχουν στο στόμα τους τη γεύση ονταν να βρίσκονται κάθε μέρα λόγω
ο ένας του άλλου. Δεν είχε ξαναζήσει του ότι βρίσκονταν σε μακρινές περιο-
τέτοιο έρωτα το χωριό, όλοι τους θαύ- χές της Αθήνας, σαν να λέμε Καματερό
μαζαν, τους έκαναν χάζι, κι όλως περι- – Πετράλωνα, απόσταση μεγάλη. Όμως
έργως σταμάτησαν και τα σχόλια για την όταν βρίσκονταν ήταν σαν μην είχε πε-
“άστατη” ζωή της Αφροδίτης. Ξανθούλα ράσει μια μέρα...
καθώς ήταν, αλλά όχι ανοιχτό ξανθό, ...όμως για τους χειμώνες τους θα σας
εκείνο που σκουραίνει και κάποιος/α μιλήσω στο επόμενο τεύχος. Για εκεί-
θα μπορούσε να την πει και καστανό- νους τους χειμώνες που σώπασαν από-
ξανθη, μακρύ μαλλί που όταν το έπιανε τομα…
πάνω κοτσιδούλα, φώτιζε το πρόσω-
