Page 52 - EIDOMENH

EΙΔΟΜΕΝΗ... ένα οδοιπορικό

Φτάσαμε στο σημείο που θα στήναμε. Μια πλατεία ανά-
μεσα στις δεκάδες τουαλέτες και στους χώρους υγιεινής
(ντουζιέρες, νιπτήρες με τρεχούμενο και πόσιμο νερό). Η
δυσοσμία αφόρητη. Τα σκουπίδια παντού γύρω απειλητι-
κά όσο ποτέ. Κατευθείαν πιάσαμε δουλειά στήνοντας την
εξέδρα στο πιο βολικό και καθαρό σημείο. Τα μηχανήματα

στήνονται με τη σειρά τους. Κάποιοι πρόσφυγες μας αντι-
λαμβάνονται κι έρχονται για να μας ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ στο

κουβάλημα! Με την πανανθρώπινη γλώσσα της ψυχής συ-
νενοούμαστε με τους απρόσμενους βοηθούς μας και προ-
χωράμε. Η ώρα περνάει και το ρεύμα ακόμη δεν φάνηκε...
Αγωνία! Δεν έχουμε internet, λόγω φόρτου. Χάνουμε τη
δυνατότητα να το μεταδώσουμε απευθείας με στρήμινγκ.
Απογοήτευση... για λίγο όμως!

Πάμε, πάμε, πάμε φωνάζω! Ξαφνικά αντιλαμβάνομαι
ότι όλα τα μέλη της Πρωτοβουλίας μας είναι παρόντα. Η
Στεργιάδου, η Συμεώνογλου, ο Πλουμής, η Ματσιώρη, η
Καριτζή, ο Πουλής ο Κώστας, η Ελένη η Φωτιάδου, ο Μά-

κης ο Αϊβαζόγλου και όχι μόνον. Η Άννα η Μυκονίου με
το γιό της, ο Βαγγέλης ο Δρυμπέτας. Η Άννα Βερχάιμ με
την κόρη της. Όλη η αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη είναι εκεί

46