Page 56 - EIDOMENH
P. 56
EΙΔΟΜΕΝΗ... ένα οδοιπορικό
Άλλοι εθελοντές καλωσορίζουν τους πρόσφυγες που
δείχνουν κυριολεκτικά να τα έχουν χάσει. Η ώρα είναι
12.30 το μεσημέρι. Ξεκίνησε...είπα μέσα μου!
«Την πατρίδα μου έχασα»... Όλοι μας κλαίμε από τον
πρώτο στίχο. Ναι το δάκρυ! Το πιο όμορφο, αληθινό, άδο-
λο διαπιστευτήριο! Όλοι κατάλαβαν πια... Οι πρόσφυγες
δονούνται στο ρυθμό του νταουλιού και στο σκοπό της λύ-
ρας. Η Ποντιακή ψυχή ανυψώνεται και σπάει τα σύνορα! Η
φωνή των τραγουδιστών σαν προσευχή γαλήνια, σίγουρη
για το σκοπό. Τρία πανέμορφα ποντιακά τραγούδια δια-
δέχονται το ένα το άλλο! Και να... Χορός! Από την πρώ-
τη κιόλας στιγμή, αυτή η μοναδική γλώσσα του σώματος!
50
