Page 50 - EIDOMENH

EΙΔΟΜΕΝΗ... ένα οδοιπορικό

κα στη σωστή κατεύθυνση. Ταμπέλες για Πολύκαστρο. Στη
στροφή δεξιά. Δεν έχει πινακίδες μα θα το βρείς...

Μόλις βγήκαμε από τα υψώματα του Πολυκάστρου ένας
αέρας κάνει την εμφάνισή του από το πουθενά! Ωχ σκέφτη-
κα! Τώρα ή που θα μας το καθαρίσει το θέμα ή που θα μας

πάρει και θα μας σηκώσει. Εκεί στο βάθος προς τα Σκόπια
φαίνονταν κάτι μακρινά σύννεφα...

Στην στροφή για την Ειδομένη το τζιπ της αστυνομίας
μας προϊδεάζει για το τι θα δούμε. Κόσμος, κόσμος, κό-
σμος! Άντρες, γυναίκες, παιδιά. Νέοι, γέροι. Ανάπηροι...

Ό,τι μπορείτε να φανταστείτε! Αποκαμωμένοι ξαπλωμένοι
στα χωράφια όπως όπως, να περιμένουν τη σειρά τους για
να ξεκινήσουν. Να περιμένουν για ατελείωτες ώρες. Να
περπατούν στα χαμένα ψάχνοντας ποιος ξέρει τι. Όλα αυτά
5-6 χλμ από τον καταυλισμό.

Τα πρώτα σταθμευμένα λεωφορεία και μετά μια ατελεί-
ωτη ουρά...

Σιγά σιγά περάσαμε, προσεγγίζοντας στον καταυλισμό.
Περνάμε τις γραμμές του τρένου και να... μπροστά μας όλη
η εικόνα!

Δεξιά μας οι νεοαφιχθέντες στην ουρά κατά μόνας με τα
παιδιά τους στα χέρια μαζί με τα λιγοστά τους πράγματα.

Χαμένοι, φοβισμένοι, με την αγωνία στα μάτια, ανήμπο-
ροι. Περνούν τον πρώτο έλεγχο και κατευθύνονται στους
γιατρούς. Περνάμε από το μπλόκο της αστυνομίας γιατί εί-
χαμε ειδική άδεια μιας και κουβαλούσα παρελκόμενα για

την εκδήλωση. Αριστερά μας οι ομάδες των προσφύγων
που ετοιμαζόντουσαν να προχωρήσουν προς τα Σκόπια.
Στο βάθος τα σύνορα και οι ομάδες που τα διάβαιναν με
όση τάξη, υπομονή και καρτερικότητα μπορεί να έχει άν-

θρωπος... «Που πάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Τι πιστεύ-
ουν πως θα βρουν εκεί που θα φτάσουν;» Σκέφτηκα για
μια ακόμη φορά!

44