Page 47 - mag_23

από την Αγγελική Θερμού

Τα μάτια μου είναι από πηλό κι ανταύγεια.

Δεν τόξερα πως είναι τόσο ωραίο το φως.
Μέσα σε τόση λάμψη τόση απάτη.

Βουνά βουνών και δέντρα δέντρων,

Δέντρα βουνά, καθρεφτισμένα
Σαν μες σε μια αντανάκλαση.

Ετοιμόρροπα σπίτια, μυθικά φυτά.

Βλέπε το φως, ψυχή μου.

Είναι ωραίο, πολύ ωραίο,

Ένα ωραίο ψέμα αληθινό.

Το φως το αμφίβολο, το απόκρημνο. 47

Τόχεις απάνω σου, το περπατείς,

Στα ρούχα σου, στη σάρκα, το σηκώνεις.
Το γεύεσαι, μάτια και χείλη, τ' ανασαίνεις.

Αισθάνομαι νάμαι από σκιά και φως, αντανακλώ.

«ΒΛεπε Τό ΦωΣ, ψυχη μόυ»

ΓιώρΓος

Θέμέλης

από Τη ΣυΛΛόγη

ΦωΤόΣκιαΣειΣ (1961)