Page 44 - mag_23

ΚΟΚΚΙνΟ γΡΑΦΟΥμΕ

Νίκος Ξυλούρης

Ήταν λεβέντης, ήταν παλικάρι, ήταν πολύ «Φίλοι κι' αδέλφια, μανάδες,
καλός λυράρης, η φωνή του δεν χρειαζό- γέροι και παιδιά...»
τανε να του βάλεις echo, βάθος που λέμε,
γιατί ερχότανε από τα ανώγεια, από τη ... και να σείεται το θέατρο και οι γύρω
ράχη του υψώματος αρμί, κοντά στα 800 δρόμοι.
μέτρα, εκεί που γεννήθηκε και μεγάλωσε πολλά έχω να σας πω για τον νικόλα,
και έφτανε στο φαράγγι της ςαμαριάς στα αλλά θα κλείσω με κάτι που έγινε ένα
1200 και αυτό φαίνεται όταν τραγούδησε απόγευμα στο studio, κάθεται σε μια γω-
μαρκόπουλο την ιθαγένεια, Ξαρχάκο το νιά, έχει πάρει την λύρα του και παίζει μια
Διόνυσε Καλοκαίρι μας, χάλαρη την ακο- μελωδία που μου είναι πολύ γνωστή, πάω
λουθία, χρήστο Λεοντή το Καπνισμένο κοντά του και ακούω Beatles το Yellow
τσουκάλι... Submarine και μετά το eleanor rigby, μένω
είναι καλοκαίρι του 1973 και ενα απόγευ- άφωνος, δεν του μιλάω και μόλις τελειώ-
μα μου λέει, θέλω να έρθεις στο θέατρο νει τον ρωτάω.
αθήναιον, ξέρεις στην πατησίων, να με
δεις που τραγουδάω και πάμε με την Βαγ- «Ξέρεις τι παίζεις; Που τα έμαθες αυτά;» και
γελίτσα στη παράσταση «το μεγάλο μας μου απαντά «Δεν ξέρω τι είναι, αλλά τα έμα-
τσίρκο» του ιάκωβου Καμπανέλη που ο θα στην Κρήτη από τους χίπηδες που τα έπαι-
ςταύρος Ξαρχάκος έχει γράψει την μουσι- ζαν με τις κιθάρες στα Μάταλα, τους άκουγα
44 κή, τυχεροί ήμασταν που είδαμε τον παπα- και τα ξεσήκωνα στη λύρα...»

γιαννόπουλο, την Καρέζη, τον Καζάκο και
τον νικόλα να βγαίνει στη σκηνή με μαύρο Κρίμα που δεν το ηχογράφησα, αλλά ίσως
πουκάμισο, μαύρο παντελόνι, μαύρο Κρη- ήτανε να το ακούσω μόνο εγώ, το δώρο
τικό κεφαλομάντηλο και να τραγουδά. του για μένα...

Για ακούστε το «Γεννήθηκα από την Ιθαγένεια»,

στίχοι: Κ.Χ Μύρης.

Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού
σβήνω κυλώντας στα νερά γεννηθηΚα
[...]

Αντάμωσα τον χάρο της ξερολιθιάς
το άλογο στ' αλώνι να ψυχομαχεί νιΚΟς ΞυΛΟυρης

πήρα ταγάρι ζητιανιάς.

Καλή σας ακρόαση...
Γιάννης Παπαϊωάννου-Τσαρούχης

Υ.Γ. 1: Όταν έφυγε ο Νικόλας ένας δημοσιογράφος μου είπε, κρίμα, ήτανε νέος και πάρα πολύ καλό
παιδί... και του απάντησα, ας ήταν μόνο καλό παιδί και να ήτανε κοντά μας.

Υ.Γ. 2: Μου λείπει ο ήχος του κομπολογιού του, όπως και εκείνος...