Page 77 - mag_82

του Σπύρου Διαμάντη

Απόψε ο αέρας της βόλτας είναι καθαρός. Τόσο, που προχω-

ράς σαν να μη γνωρίζεις τίποτα για τη ζωή ή σαν να τα ξέρεις

όλα -το αίσθημα είναι ίδιο. Το περπάτημα θυμίζει ακόμα εκείνο

το πρώτο που μαθαίνει κανείς. Που νομίζεις σου υποσχέθηκε

δρόμους χωρίς ατέλειες, σαν αυτούς που έχουν ανάγκη κάποιοι

-έξω απ’ τον ύπνο τους- να ονειρευτούν. Παραλιακούς, με δέ-

ΠεΡιΠΑΤόι ντρα μεγάλα στην άκρη, δύο μέτρα απόσταση το ένα από το άλλο,

ικανά να μειώνουν αρκετά τον ενοχλητικό ρόλο του ήλιου που

προκαλεί ιδρώτα. Οι άνθρωποι σ’ αυτά τα όνειρα επιλέγουν να 77 77

χρησιμοποιούν μόνο τα πόδια τους, εξασφαλίζοντας έναν αργό

ρυθμό που τον θεωρούν αναγκαίο συστατικό της απόλαυσης.

Προσέχουν έντονα τη θαλάσσια μεριά, κατανοώντας ότι πρέ-

πει να σιωπούν μπροστά της και το κάνουν. Γνωρίζουν να στα-

ματούν για να θαυμάσουν τις δημιουργίες κάποιου θεού τόσο

άξιου, που καταλήγουν να τον αγνοούν. Φωτογραφίζουν με τα

μάτια τους αυτό που συνηθίζεται να κάνει μια ακριβή συσκευή

και μετά συνεχίζουν ανέμελοι και σιωπηλοί ή κουβεντιάζουν

χαμηλόφωνα μην τυχόν προκληθεί κάποια διαταραχή στο τοπίο

και στερήσουν από άλλους την ουσία του.