Page 81 - mag_82
P. 81
της Γεωργίας Μακρογιώργου
Οι παιδικές μνήμες είναι σαν βιβλία τα ονομάζουν, να παίζουν ρόλο καθο-
Πικραλίδες Φωτογραφίες: Γεωργία Μακρογιώργου σκονισμένα στο ράφι. Τα κατεβάζεις, τα απόκοσμα, να τα φυσάνε τα παιδιά για
ριστικό. Τόσο ζωντανά και ταυτόχρονα
φυσάς, τα ξεσκονίζεις και τα ξαναφήνεις
να πραγματοποιηθούν οι ευχές τους, να
στη θέση τους. Και ανοίγουν τη νύχτα
και νεράιδες και τα φύλλα τους γίνονται φτερά. Τρυ- διαλύονται, να κινούνται οι σπόροι τους
στο ελαφρύ αεράκι, κι ο κάθε σπόρος
πώνουν στα όνειρα. Όταν ξυπνάς σου
ξεχωριστά να αρχίζει το ταξίδι. Από τις
κολλάει για λίγο η σκέψη να ασχοληθείς
μαζί τους, αλλά μετά ξεχνιέσαι. Αυτό
τη συγγραφή, άρχισα να τα φωτογραφί-
το πήγαιν’ έλα με τις μνήμες μπορεί να αρχές του καλοκαιριού, παράλληλα με
επαναλαμβάνεται, να γίνεται ρουτίνα ζω. Προφίλ, ανφάς, μόνα τους, παρέα
στην καθημερινότητά σου, μέχρι που με άλλα φυτά. Σε μία φωτογραφία ένας
παίρνεις χαρτί και μολύβι ή ανοίγεις νέο σπόρος είχε αποκοπεί, ενώ οι άλλοι εί-
αρχείο στον υπολογιστή και αρχίζεις την χαν μείνει ενωμένοι σαν να τον κοιτού-
καταγραφή. σαν που έκανε ακροβατικά στον αέρα.
Σε μια τέτοια κατάσταση με βρήκε το κα- Και σε μια άλλη, το φυτό φαινόταν άυλο, 81
λοκαίρι του 2018, να σκαλίζω μνήμες με διάφανο, καθισμένο πάνω σε έναν λωτό,
πικραλίδες, πυγολαμπίδες και νεράιδες, στη μέση μιας λίμνης.
να γράφω ιστορίες για τα παιδικά χρό- Διάβασα κάπου ότι αυτό το φυτό ενέ-
νια. Να μου’ρχονται εικόνες σε ρέματα πνευσε τον Γάλλο ανθρωπολόγο και
και δάση. Kαι αυτά τα φυτά, οι πικραλί- φιλόσοφο Claude Levi Strauss στο
δες, τα «δόντια του λιονταριού», οι «κλέ- να συλλάβει την ιδέα του Δομισμού ή
φτες» ή αγριοράδικα, ή όπως αλλιώς Στρουκτουραλισμού. Μια Κυριακή, το
