Page 52 - mag_123
P. 52
micro STORIES
Κόρη
μπουλουξήδων
52
Είμαι κόρη θεατρίνων, που δίνουν κοστούμια στο άλλο. Η μάνα να με
παραστάσεις από πόλη σε πόλη. σηκώνει στην αγκαλιά της σαν να
Είμαι κόρη μπουλουξήδων. κρατάει όλο της το βιός.
Αυτή είναι η πρώτη ανάσα της ανά- Το σπίτι μας άλλαζε ταχυδρομική
μνησής μου. Οχι μια ανάσα που διεύθυνση κάθε τόσο, αλλά η φωνή
πήρα μόνη, αλλά μια ανάσα που μοι- της μάνας ήταν πάντα ίδια —ένα
ράστηκα με σκηνικά, κουρτίνες και τραγούδι που έδενε όλες τις πόλεις
άγνωστα πρόσωπα. μεταξύ τους.
Θυμάμαι τα ταξίδια μας. Τώρα ξέρω Όταν ήμουν μικρή, το σπίτι ήταν πα-
πως ήταν ταλαιπωρία για τους γο- ράσταση. Μύριζε σκόνη θεάτρου,
νείς μου. Για μένα όμως, εκείνα τα στιλβωμένο ξύλο και παλιό βελού-
ταξίδια αποπνέουν ζεστασιά και μια δο. Μπορεί αυτό που τότε αποκα-
γλύκα που διαπερνάει όλο μου το λούσα σπίτι να ήταν ένα δωμάτιο ξε-
κορμί νοδοχείου ή μια κάμαρα σε κάποιο
Ο πατέρας με μια μεγάλη καρό βα- μεγάλο σπίτι. Δεν είχε σημασία. Είχε
λίτσα στο ένα χέρι, και ένα κουτί με τη μυρωδιά των γονιών μου, τους
