Page 35 - mag_123
P. 35
του Ειρηναίου Μαράκη
https://aristeros-sxoliasmos.blogspot.com/2025/10/blog-post.html
νεότητά της. Η Δεξιά πανικοβλή- μιας γενιάς που πίστεψε και απο-
θηκε γιατί είδε έναν καλλιτέχνη γοητεύτηκε, που τραγούδησε και
που δεν μπορεί να ενταχθεί πλή- ύστερα σίγησε, που έζησε ανάμε-
ρως στο καθαρό της αφήγημα. σα στο φως και τη σκόνη. Μέχρι
Και στις δύο περιπτώσεις, η μορ- που ξαναβγήκε στο δρόμο της σύ-
φή του Σαββόπουλου λειτούρ- γκρουσης και του αγώνα.
γησε ως πρόκληση: έφερε στην Ο ηθικός πανικός γύρω από τον
επιφάνεια τα ανομολόγητα άγχη Σαββόπουλο δείχνει ότι η Αριστε-
κάθε παράταξης. Η Αριστερά τρο- ρά, και μαζί της ένα μεγάλο κομ-
μάζει μπροστά στην ωρίμανση, η μάτι της κοινωνίας, δεν έχει ακόμη
Δεξιά μπροστά στην αμφισημία. απογαλακτιστεί από τα φαντάσμα-
Και ο ηθικός πανικός είναι, στην τα της Μεταπολίτευσης. Θρηνεί
ουσία, η κραυγή ενός συλλογικού όχι μόνο έναν τραγουδοποιό, αλλά
φόβου: ότι η τέχνη, η ιστορία και και την εποχή που πίστευε πως η
ο άνθρωπος είναι πιο περίπλο- τέχνη και η πολιτική μπορούν να
κοι απ’ όσο αντέχουν τα ιδεολο- βαδίζουν πλάι πλάι, χωρίς να υπο- 35
γικά μας σχήματα. Η πρόκληση, τάσσεται η μία στην άλλη. Ο θάνα-
λοιπόν, δεν είναι να ξαναγράψει τός του, αν το θελήσουμε, μπορεί
κανείς την ιστορία του όπως τη βο- να γίνει αφορμή για αυτογνωσία.
λεύει. Η πρόκληση είναι να μάθει Όχι για απολογία, ούτε για ύβρη,
να συμβιώνει με τις αντιφάσεις, αλλά για διάλογο. Για να αναρω-
να αποδέχεται πως η τέχνη και οι τηθούμε όχι ποιος ήταν ο Σαββό-
άνθρωποι που την υπηρετούν δεν πουλος αλλά ποιοι γίναμε εμείς,
είναι μονοσήμαντοι. Να μπορεί να μέσα από την αγάπη, τον θυμό ή
τιμά έναν καλλιτέχνη χωρίς να τον την αδιαφορία μας γι’ αυτόν. Ας
αγιοποιεί, να αναγνωρίζει την αξία ξεκινήσουμε συζητήσεις, ας γρά-
ενός έργου χωρίς να εξαγνίζει τις ψουμε, ας διαφωνήσουμε ανοιχτά
πολιτικές του επιλογές. Να βλέπει για το τι σημαίνει η κληρονομιά
τη μεταστροφή όχι ως προδοσία, του, για το πώς η τέχνη διαμορφώ-
αλλά ως μαρτυρία της φθοράς νει αλλά και προδίδεται από την
των οραμάτων. Ίσως αυτό να εί- πολιτική. Μόνο έτσι μπορούμε να
ναι το πιο ειλικρινές που μπορού- κοιτάξουμε κατάματα την ιστορία
με να κάνουμε σήμερα: να δούμε μας και να συμφιλιωθούμε με τη
τον Σαββόπουλο όχι ως προφήτη φθορά, τη διαδρομή και τη σιωπή
ή αποστάτη, αλλά ως μαρτυρία που μας ενώνει με εκείνον.
