Page 67 - mag_120

Γράφει ο Nίκος Σαραντάκος

https://sarantakos.wordpress.com/2020/06/02/fragole-3/

εποχή, όπως οι φράουλες!» – εύ- έχουν και στο μέγεθος μεγαλώσει,

στοχο, διότι τότε, πράγματι, οι φρά- σαν ντομάτες έχουν γίνει – συχνά
ουλες εμφανίζονταν στην αγορά για και στη γεύση. Και για να μπορεί ο
σχετικά μικρό διάστημα, έναν μήνα, πελάτης των σουπερμάρκετ να βρί-

το πολύ δύο. σκει φράουλες κάτω από 2(;) ευρώ

Τώρα βέβαια, με τις εισαγωγές και το κιλό, έχει χυθεί αίμα στη Μανω-
με τα θερμοκήπια, η έννοια της επο- λάδα, στην Ισπανία και αλλού. Φρά-

χικότητας έχει ατονήσει, γι’ αυτό και ουλες και αίμα – ήταν προφητικός ο
βρίσκει κανείς φράουλες στον μα- ελληνικός τίτλος.

νάβη σχεδόν ολοχρονίς, άσε που

Γιάννης Ξανθούλης

ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ

Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

67
Όλα ξεκίνησαν ή όλα τέλειωσαν σε μια νύχτα.
Είκοσι πέντε χρόνια θυσιάστηκαν σε μια πα-

ρόρμηση.

Μια συνηθισμένη βραδιά στο υπνοδωμάτιο κι
έξω μια λασπωμένη βροχή - που, όπως έλε-

γαν, έφτασε απ' τη Σαχάρα.

Εκείνο το βράδυ ξύπνησε η κοιμισμένη τύψη
για μια άδεια ζωή χωρίς αγάπη, χωρίς χαρά.

Έπειτα έπεσε το ζεστό, υγρό σκοτάδι με την
απόλυτη σιωπή ενός θεραπευτηρίου για άτο-

μα με ανάγκη υποστήριξης.
Μόνο η καρδιά ξαγρυπνούσε κι αφουγκραζόταν ένα μακρινό τρένο με αρώ-

ματα παλιού μαγιάτικου μεσημεριού.

Το τρένο με τις φράουλες διέσχιζε πάλι τη ζωή της Μαργαρίτας, φέρνοντας
την ανάμνηση μιας ξεθυμασμένης ευτυχίας ζωγραφισμένης με μπογιές. Τον

ίδιο καιρό ένας άντρας με απειλητικό παρόν στοίχειωνε τους ύπνους της, μο-
σχοβολώντας μαύρο πιπέρι. Τότε περίπου ξύπνησαν κι οι ομίχλες, με τα πε-

ριστατικά των θανάτων και του έρωτα… Τότε άρχισαν και οι περίπατοι στην
αλλοδαπή γενέτειρα…