Page 75 - mag_117
P. 75
της Αργυρώς - Μαρίας Βενιού
με δικές του ανάγκες και σκέψεις. Αντί Για παράδειγμα, το "κάτσε" είναι από
να επικεντρωνόμαστε στο αν ο σκύλος τις πρώτες "εντολές" που διδάσκονται
"κάθεται" ή "μένει" όταν το ζητάμε, ας οι σκύλοι, όμως έχουμε σκεφτεί ποτέ
σκεφτούμε τι νιώθει και πώς μπορού- αν είναι πραγματικά απαραίτητο; Πολ-
με να τον βοηθήσουμε να αισθάνεται λές φορές, ζητάμε από τον σκύλο μας
ασφαλής. Ακόμα και η λέξη "εντολή" να καθίσει χωρίς να αναρωτιόμαστε αν
παραπέμπει σε μια αυστηρή, απόλυτη αυτό είναι άνετο ή φυσικό για εκείνον.
απαίτηση -κάτι που ο σκύλος πρέπει Καταρχάς, το να κάθεται ένας σκύλος
να εκτελέσει χωρίς επιλογή. Όμως, δεν είναι πάντα ευχάριστο. Το έδαφος
η σχέση μας με τον σκύλο δεν είναι μπορεί να είναι κρύο, υγρό ή άβολο, και
μια στρατιωτική ιεραρχία, αλλά μια ένας σκύλος μπορεί απλώς να μην θέ-
αλληλεπίδραση βασισμένη στην κα- λει να ακουμπήσει κάτω. Επιπλέον, ένα
τανόηση και την εμπιστοσύνη. Αντί να τεράστιο ποσοστό σκύλων -ακόμα και
βλέπουμε τη συμπεριφορά του σκύλου από νεαρή ηλικία- ζει με χρόνιο πόνο
ως μια σειρά από "εντολές" που πρέπει στις αρθρώσεις, χωρίς να το καταλα-
να εκτελέσει, μπορούμε να την αντι- βαίνουμε. Η επαναλαμβανόμενη απαί-
ληφθούμε ως έναν διάλογο. Όταν του τηση να κάθεται μπορεί να του προκαλεί 75
ζητάμε κάτι, δεν είναι θέμα επιβολής, ενόχληση, ακόμη και αν δεν το δείχνει.
αλλά πρόσκλησης σε συνεργασία. Ένας Επίσης, η καθιστή στάση δεν είναι κάτι
σκύλος που αισθάνεται ασφαλής και που επιλέγει εύκολα ένας σκύλος από
κατανοεί τι του ζητάμε, θα ανταποκρι- μόνος του. Οι σκύλοι συνήθως είτε
θεί με προθυμία -όχι επειδή "πρέπει", στέκονται είτε ξαπλώνουν για ξεκού-
αλλά επειδή θέλει. ραση -το κάθισμα είναι πιο συχνό όταν
βρίσκονται σε κατάσταση ετοιμότητας
ή αναμονής. Άρα, είναι λογικό να ανα-
ρωτηθούμε: Χρειάζεται όντως να κά-
θεται;
Αν ο σκοπός μας είναι να αποτρέψουμε
τον σκύλο μας από το να πηδήξει πάνω
σε κάποιον ή να περιμένει πριν περά-
σει έναν δρόμο, μήπως αρκεί ένα απλό
νεύμα ή μια αλλαγή στη στάση του σώ-
Photo by Farah from Burst το να του επιβάλουμε μια συγκεκριμένη
ματός μας; Είναι πραγματικά απαραίτη-
στάση, ή μπορούμε να επικοινωνήσου-
με με έναν πιο φυσικό και λιγότερο αυ-
ταρχικό τρόπο;
Αυτό που πραγματικά έχει σημασία δεν
