Page 24 - mag_112_new
P. 24

ΔΟΛΟΠΛΟΚΙΕΣ ΣΤ Ή Ν ΑΡΧΑΙΑ ΑΘ Ή ΝΑ
                                         Η τέχνη του νεκρού








               δολοφόνος τρέκλιζε. ‘Έχοντας μάλιστα                  έδαφος. Ο Αστυνόμος που είχε εντοπί-

               ξεχάσει ότι το διάβα του είχε υποχρεω-                σει την κατοικία του κλέφτη και όχι δο-
               τικά μακάβριο πέρας.                                  λοφόνου, πλησίασε τον συνεργάτη του

                      Κοιτούσε ακόμα προς τα πάνω                    και εισέπραξε ένα παχύ βαλάντιο με τε-
               όταν αισθάνθηκε κάτω από το πόδι του                  τράδραχμα. «Το παράκανες» επέπληξε

               το ζοφερό κενό και έπεσε ουρλιάζοντας                 τον ποιητή. «Έπρεπε να με αφήσεις να
               να συναντήσει τους νεκρούς από τις                    τον παραπέμψω. Ίσως και τότε δεν γλύ-

               πρόσφατες εκτελέσεις. Ως να ενωθούν                   τωνε τον θάνατο, είχε εξάλλου βέβαιη
               τα κορμιά τους το δικό του είχε τσακιστεί             την εξορία… Δεν σε ρώτησα: Το χτύπη-

               και καταγδαρθεί στα βράχια, πέφτοντας                 μα; Καλά;» «Καλά, περνάει γρήγορα, ευ-
               στον πυθμένα του βάραθρου άψυχο και                   τυχώς… Επέσπευσα απλώς την έκβαση

               ξεσκισμένο.                                           της δίκης», είπε ο ποιητής, ενώ έβγαζε
                      Ο τραγικός ποιητής και σκηνογρά-               από τον σβέρκο του τη μακριά φενάκη

               φος Ευκτήμων, διάσημος για τα σκηνι-                  που ένιωσε ξαφνικά να τον ζεσταίνει.
               κά ευρήματα στις θαυμάσιες τραγωδίες                  Δεν φταίω εγώ αν οι Αθηναίοι είναι εύ-
   24          που ανέβαζε, έκανε νόημα στους δού-                   πιστοι. Έτσι δεν έγινε κάποτε τύραννος ο

               λους του να στρίψουν την τροχαλία αντί-               Πεισίστρατος, που παρουσίασε σε άρμα

               στροφα ώστε να τον κατεβάσουν. Η μη-                  εκείνη τη μορφονιά ντυμένη Αθηνά; …
               χανή, εκείνος ο γερανός που καταβίβαζε                Με συγχωρείς τώρα, αισθάνομαι κάπως

               στο θέατρο τους θεούς από τον ουρανό                  κουρασμένος. Η ηλικία βλέπεις. Με ζέ-
               για να δοθεί η λύση, βαμμένη σκούρα                   σταναν κι αυτά τα παλιολύχναρα γύρω

               γκρι, σχεδόν μαύρη για τις ανάγκες της                από τα πόδια μου. Πρέπει εξάλλου και
               περίστασης, ώστε να μη διακρίνεται στο                να ξεβαφτώ».

               φως του λυχναριού, ακούμπησε στο







               Ό Μαυροειδής Μαυροειδόπουλος (1967) είναι αρχαιολόγος στην Εφορεία Αρχαιοτήτων
               Κυκλάδων. Έχει γράψει μελέτες στο πλαίσιο των ερευνητικών του ενασχολήσεων, πριν

               ακόμα από τις οποίες είδε να εκδίδεται η ποιητική συλλογή του με τίτλο Ένα Τραγούδι για
               Κάθε Θάνατο (Εκδόσεις Θέμα, 1990). Στην πεζογραφία αφοσιώθηκε όταν άρχισε να την
               αντιλαμβάνεται ως κατάλληλο μέσο και για τη μεταφορά της ιστορίας στα μάτια του εν-
               διαφερόμενου αναγνώστη μέσω της αφήγησης. Αρχή του αποτελεί το ότι η ιστορία δεν
               πρέπει να παραποιείται στο παραμικρό, ούτε καν με τη δικαιολογία της μυθοπλασίας.

               Τον Δεκέμβριο 2023 εκδόθηκε το ιστορικό μυθιστόρημά του με αστυνομική υπόθεση Η
               Αληθεστάτη Πρόφασις (Εκδόσεις Άνω Τελεία) και θέμα του την πρώτη δεκαετία του Πελο-
               ποννησιακού Πολέμου
   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29