Page 14 - mag_112_new
P. 14
ΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΉΣΟΥΜΕ…
Η ΘΕΌΤΗΤΑ,
ΤΌ ΠΝΕΎΜΑ Ή ΝΌΎΣ,
Η ΨΎΧΗ ΚΑΙ Η ΎΛΙΚΗ ΦΎΣΗ
Σε σχέση με την έννοια της θεότητας, γεννήθηκαν με απορροή από μία ενι-
14
ο Νεοπλατωνισμός την παρουσιάσει αία και αναλλοίωτη αρχή, σαν ένα
ως κάτι το υπερβατικό και το ενδοκο- φαινόμενο που συντελείται με φυσική
σμικό συγχρόνως. Πρόκειται δηλαδή αναγκαιότητα. Διαφέρει δηλαδή από
για ένα συγκερασμό, μία σύνθεση την «έννοια της δημιουργίας» που
της πλατωνικής και της αριστοτελικής εξαίρει την προσωπική βούληση του
αντίληψης του Θεού όπου είναι μόνο δημιουργού και τον παρουσιάζει σαν
υπερβατικός και της αντίληψης των κάτι που στέκεται έξω, πάνω και πέρα
Στωικών όπου είναι μόνο ενδοκοσμι- από τα όντα που δημιουργεί. Η απορ-
κός. Το πετυχαίνει με τη «θεωρία της ροή διακρίνεται και από τον «παν-
απορροής» που την δανείζεται από θεϊσμό» όπου το θείο ενοικεί εξίσου
τον ανατολικό μυστικισμό και η οποία και αποκλειστικά σε όλα τα όντα και
στηρίζεται σε μία αντίληψη της αιτι- η θεότητα ταυτίζεται απολύτως με το
ότητας ως άχρονης σχέσης μεταξύ σύνολο του φυσικού σύμπαντος.
των όντων. Η θεωρία της απορροής Στον Νεοπλατωνισμό ο Θεός είναι
υποστηρίζει ότι η γέννηση των έμψυ- παντού και πουθενά, γιατί είναι εν-
χων και άψυχων όντων είναι μία δι- δοκοσμικός και υπερβατικός ταυτό-
αδικασία παραγωγής του κατώτερου χρονα. Από αυτόν εκπορεύεται ένα
από το ανώτερο και ότι όλα τα όντα ιεραρχημένο σύμπαν όπου εκκινώ-
