Page 74 - mag_111_
P. 74
ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ της Δήμητρας Ξενάκη
ΜΠΑΛΟΝΙΑ
ΜΕ ΒΑΡΙΔΙΑ
ψω από τη αρχή, να τα ελευθερώσω Εγώ τα διάλεξα αυτά; Ναι, λέει η εσω-
και να ελευθερωθώ. τερική φωνή.
Τα τράβηξα κοντά μου και ξεκινήσαμε Γιατί; ρωτάω. Έτσι έπρεπε, απαντάει η
μαζί μια μεγάλη πορεία αναζήτησης φωνή.
και μεταμόρφωσης. Κάθομαι στο χώμα, στηρίζω το κεφάλι
Ο χρόνος συνεχίζει την πορεία του. στα χέρια κι αφήνω τα δάκρυα να κυ-
Τις νύχτες η καρδιά μου αναζητά τις λήσουν στα μάγουλά μου. Τρέχουν,
αληθινές ξεχασμένες πλευρές του βρέχουν το χώμα και παρασέρνουν
εαυτού μου, ανάμεσα στα κλαδιά και μαζί τους αίμα από παλιά τραύματα.
στους θάμνους. Σκάβω το βρεγμένο χώμα. Θάβω στις
Τις μέρες ψάχνει για ίχνη που θα φα- τρύπες που φτιάχνω εφήμερες χαρές,
νερώσουν την πορεία μου ψεύτικα λόγια, ψεύτικες υποσχέσεις
Το ρολόι προχωράει, κι εγώ συνεχίζω και μάσκες φτιαγμένες να γελάνε.
να αναζητώ. Θάβω κάθε βαρίδι που ανακαλύπτω,
74 Αλήθειες και λαθεμένα βήματα ελευ- Κι αργά-αργά τα βαρίδια λιώνουν. Ρέ-
θερώνονται χρωματίζοντας τον αέρα ουν και χάνονται στις σκαμμένες τρύ-
με χρώματα αταίριαστα. πες.
Μέσα μου, τα συμπαγή κομμάτια, που
παγίδευαν την αλήθεια μου, σπάνε
αφήνοντας ήχους δυνατούς. Κι εγώ
αφήνω τους καλούς μου τρόπους,
λύνω τα μαλλιά μου και τα παραδίνω
στον αέρα να τα πάει στο φως…
Ο χρόνος αφήνει τις ρυτίδες μου να
πολλαπλασιάζονται, αλλά με κάνει πιο
ανάλαφρη.
Τα μπαλόνια κουβαλούν, λιγότερα
μουχλιασμένα βάρη. Τους χαμογελώ
ξανά και συνεχίζω να ανοίγω ρευ-
στούς δρόμους διαφυγής.
Η κατάκτηση ενός νέου κόσμου, φαί-
νεται να πλησιάζει.
Τα μπαλόνια θα ξαναγίνουν διάφανα…
