Page 11 - mag_106
P. 11

του Γεράσιμου Γεωργάτου










               Ο ΝΟΥΣ, Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ




               Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ









               Ο κόσμος είναι εξ ολοκλήρου υλικός.                   και ο θάνατος είναι η στέρηση

               Δεν υπάρχουν εξωυλικές οντότητες,                     κάθε αίσθησης.

               που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ούτε                    Ο Επίκουρος  υποστήριζε πως
               άυλες ψυχές ή άυλος νους. Το σώμα                     δύο από τις μεγαλύτερες πηγές

               μας τίθεται σε κίνηση από τον νου μας                 του φόβου ήταν η θρησκεία και η
               αλλά και ο νους μας επηρεάζεται από                   αγωνία του θανάτου που συνδέο-

               ό,τι συμβαίνει στο σώμα μας και τίπο-                 νται μεταξύ τους, μιας και η θρη-

               τα από αυτά δεν θα συνέβαινε αν ο                     σκεία ενθάρρυνε την άποψη ότι
               νους μας δεν ήταν φτιαγμένος από το                   οι πεθαμένοι είναι δυστυχείς.  Γι’                         11

               ίδιο υλικό με το σώμα μας. Η ψυχή ή ο                 αυτό αναζητούσε μία μεταφυσική

               νους μας αποτελείται λοιπόν από υλι-                  και μία θεωρία που θα μπορού-
               κά άτομα, ιδιαίτερα λεπτά που είναι                   σε  να αποδείξει ότι  οι  θεοί  δεν

               διασκορπισμένα στο σώμα μας και                       παρεμβαίνουν στις ανθρώπινες

               αντιλαμβανόμαστε και αισθανόμαστε                     υποθέσεις και ότι η ψυχή πεθαίνει
               χάρη  στις  αιτιακές  αλληλεπιδράσεις                 μαζί με το σώμα, για να θεραπεύ-

               ανάμεσα στα άτομα που αποτελούν                       σει τους ανθρώπους από τις δο-
               το σώμα μας και σε εκείνα που απο-                    ξασίες που τους ενέπνεαν φόβο.

               τελούν τον νου μας. Όταν πεθαίνει το                  Γι’ αυτό στράφηκε στον υλισμό

               σώμα τα άτομα αυτά διασκορπίζονται                    ακολουθώντας τον Δημόκριτο.
               και παύουν έτσι οι λειτουργίες της αί-                Σε ότι αφορά τους θεούς, ο Επίκου-

               σθησης και της σκέψης. Δεν υπάρχει                    ρος πίστευε στην ύπαρξή τους γιατί
               συνεπώς ζωή μετά τον θάνατο. Δεν                      δεν μπορούσε αλλιώς να εξηγήσει την

               υπάρχει κανένας  λόγος να φο-                         πλατιά διαδεδομένη ιδέα για τη θεό-

               βόμαστε τον θάνατο, μας λέει ο                        τητα.  Πίστευε όμως πως δεν τους εν-
               Επίκουρος. Δεν είναι τίποτα για                       διέφεραν οι ανθρώπινες υποθέσεις,

               εμάς ο θάνατος, γιατί το καλό και                     (μια αντίληψη που θα τη συναντήσου-

               το  κακό  προϋποθέτουν  αίσθηση                       με και τον 18ο αιώνα στους φιλοσό-
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16