Page 76 - mag_003
P. 76
ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΑ
ΣΚΥΛΟΣ MΟΔΑ
τoυ Σωκράτη Αριστείδου
Μπορεί, με μια πρώτη ματιά, οι δύο έννοιες να μοιάζουν μάλλον «άσχετες» μεταξύ τους όμως δεν
είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Όταν το 1934 ο Clark Gable έβγαλε το πουκάμισο του για να
εμφανισθεί το γυμνό του στήθος σε μια σκηνή της ταινίας “It happened one night”, οι πωλήσεις
της απλής φανέλας, που ήταν απαραίτητο εσώρουχο μέσα από το πουκάμισο μέχρι τότε, έπεσαν
κατά 75%. Μέχρι την ταινία “American Gigolo” πολύ λίγοι γνώριζαν τον Richard Gere αλλά και
τον Giorgio Armani, που ήταν απλά ένας Ιταλός σχεδιαστής. Μετά την ταινία και μέχρι σήμερα η
Armani έχει ετήσια κέρδη άνω των 2,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αρκετά παλιά, γύρω στα 1920, στη σειρά “Little Rascals” πρωταγωνιστούσε ένα αξιολάτρευτο
American Pit Bull Terrier το οποίο συνόδευε την γλυκιά συμμορία με τους μπόμπιρες σε κάθε
σκανταλιά τους. Εκείνη την εποχή κανένας δεν σκεφτόταν αν τα Pit Bulls είναι «καλά σκυλιά»
και όλοι ήθελαν και είχαν ένα Pit Bull στην οικογένεια.
Μια από τις πιο γνωστές και επιτυχημένες ταινίες για παιδιά είναι «Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας»
και βλέποντας την ταινία ξανά σήμερα μπορώ εύκολα να καταλάβω πως έγινε μόδα το Dalmatian
τις δεκαετίες ’50 και ’60. Κάτι παρόμοιο και με τα Pug μετά την εμφάνιση του σχεδόν «εξωγή-
ινου» αυτού σκύλου στην ταινία “Men in Black”. Είδαμε αυτή την άγνωστη έως τότε φυλή να
γίνετε γνωστή και στην Ελλάδα. Η προβολή και το marketing (θετικό ή αρνητικό), για τα ρούχα ή
76 τα σκυλιά δεν γίνεται βέβαια μόνο μέσα από το Hollywood και τις ταινίες.
Θα δούμε διαφημίσεις χαρτιών υγείας με πανέμορφα και χαριτωμένα Labrador Retrievers, θα
δούμε την Βασίλισσα της Αγγλίας να εμφανίζεται με ένα Pembroke Welsh Corgi, θα δούμε την
Paris Hilton με τα Chihuahuas, τους gangsta rappers με τα Pit Bulls και τα Rottweilers και πολλά
άλλα.Ακόμα και τα δελτία ειδήσεων ή τα documentaries, μέσα από το είδος και τον τρόπο παρου-
σίασης μιας είδησης με πρωταγωνιστή (ή όχι) ένα σκύλο μπορούν να δημιουργήσουν «μόδες» ή
στερεότυπα που αργότερα θα αλλάξουν ή όχι. Όλο αυτό δεν είμαι στην απολύτως κατάλληλη
θέση να γνωρίζω πόσο «καλό» ή «κακό» κάνει στην βιομηχανία της μόδας του ρούχου, μπορώ
όμως να σας διαβεβαιώσω πως την κυνοφιλική κοινότητα και τον ίδιο τον σκύλο τον βλάπτει
ιδιαίτερα. Δεν υπάρχει τίποτα «κακό» στο να γίνει γνωστή μια φυλή σκύλων μέσα από μία ταινία ή
ένα διαφημιστικό σποτ. Το «κακό» δυστυχώς είναι ότι δεν υπάρχει και η αντίστοιχη ενημέρωση
για τον τρόπο, τον τόπο, τα χαρακτηριστικά και τις ιδιαιτερότητες που μπορεί να έχει η από-
κτηση ενός σκύλου. Δεν υπάρχει ούτε η θέληση και η λογική στον «απλό άνθρωπο» να κάνει
την έρευνα του πριν καταλήξει στη επιλογή φυλής και στην πηγή απόκτησης ενός σκύλου.
Ένα «κακό», μη ποιοτικό ρούχο μπορεί να μας δημιουργήσει μια απλή αλλεργία, να μας χαλάσει
γρήγορα, να «μπει» στο πλύσιμο και εν τέλει να χάσουμε τα όποια χρήματα διαθέσαμε. Βέβαια, η
«κακή πηγή» απόκτησης ενός ρούχου μπορεί και να εμπλέκει παράνομη και καταχρηστική παιδική
εργασία, εκμετάλλευση ανθρώπων, πόρων και κοινωνιών. Με τα σκυλιά έχουμε και την διαφορά
ότι μιλάμε για ένα «προϊόν» έμβιο, που θα «δεθούμε» μαζί του συναισθηματικά για τα επόμενα 10-
15 χρόνια και το οποίο «προέρχεται» επίσης από έμβια όντα (τους γονείς του).