Page 68 - mag_05

Καλέσματα της θάλασσας
ΘΑΛΑΣΣΑ

αυτοί οι τύποι να σας φαίνονται γραφικοί -άλλωστε έτσι
μας έβλεπαν όλοι- αλλά για μένα ήταν εμπειρία ζωής.
Μια μοναδική ευκαιρία να υπερβώ τα προσωπικά
μου όρια, να ξεφύγω από τον εαυτό μου ως μονάδα
και να με δω ως μέρος ενός συνόλου και εν τέλει
να διαπιστώσω πως μπορώ να ζήσω μαζί με όλους
τους υπόλοιπους κατοίκους αυτού του πλανήτη κι
ας μη μιλάμε την ίδια γλώσσα, κι ας έχουν τέσσε-
ρα πόδια, πτερύγια ή φτερά, κι ας είναι πράσινα,
κόκκινα ή καφετιοί. Είμαι ένα απλό μέλος αυτής της
ολότητας και όχι το σημαντικότερο, το πιο έξυπνο ή το
πιο δυνατό.
Κάποιος, κάπου, πριν από πολλά χρόνια μου είχε
πει πως όταν νιώθω ότι “μπουκώνει” η ψυχή μου
να μιλάω στη θάλασσα. Μου υποσχέθηκε πως η θά-
68 λασσα θα με ακούει αέναα και κάθετί που θα της λέω
θα το παίρνει μακριά. “Πώς αντέχει η θάλασσα;” τον
ρώτησα, μα δεν πήρα απάντηση. Από τότε, πάντα
αυτό έκανα. Στα δύσκολα, στα πολύπλοκα, στα πα-
ράξενα στη θάλασσα πήγαινα. Σε αυτήν γέλασα όταν
ερωτεύτηκα, σε αυτήν έκλαψα όταν χώρισα, σ’αυτήν
εκμηστηρεύτηκα τη βεβαιότητά μου πως “δεν μπο-
ρεί, θα υπάρχει τρόπος να γίνει ο κόσμος καλύτε-
ρος”, σε αυτήν θύμωσα, απαίτησα, μάλωσα, και σε
αυτήν λύγισα και παραδόθηκα παραδεχόμενη την
ανημποριά μου μπροστά στον πόνο του θανάτου.
Και τα άντεξε ΟΛΑ. Και είμαι σίγουρη πως αντέχει ακό-
μα περισσότερα. Γιατί η θάλασσα ό,τι ακούει, το κάνει
δικό της, το ενσωματώνει αργά αργά στον κόσμο της.
Γι’αυτό είναι τόσο μεγάλη και τόσο πλούσια, περιέχει τις
ψυχές τόσων ανθρώπων. Γι’αυτό είναι τόσο ζωντανή,
γιατί ζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Η θάλασσα
ήταν και θα είναι εκεί. Και θα σας περιμένει να της μιλή-
σετε. Αφεθείτε και νιώστε το χάδι της θαλασσινής
της αύρας, την κουβέντα των κυμάτων της και το
κροτάλισμα των βοτσάλων της, τις ανάσες των κα-
τοίκων της και το αλμυρό ψιχάλισμα των πεταχτών
φιλιών της. Να είστε σίγουροι πως θα νιώσετε ότι
όλα θα πάνε καλά.