Page 43 - mag_09

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΗΤΑΝ ΚΑΊ ΤΟΤΕ...

Του Β_56

6 Δεκεμβρίου 2008

να έρχεται προς το μέρος μου δεν
έφυγε ούτε στιγμή από το τριαντά-
φυλλο.
Τον Αλέξανδρο;
Πλησιάζοντας, μου είπε καλημέρα με
ένα χαμόγελο και εγώ απλά ανταπό-
δωσα την καλημέρα με ένα ακατάλη-
πτο συνδυασμό γραμμάτων και ένα
κούνημα του κεφαλιού.
Προσπάθησα να πω κάτι αλλά με
σταμάτησε με μια απλή κίνηση χαϊ-
δεύοντας ταυτόχρονα το κόκκινο τρι-
αντάφυλλο.
«Ξέρεις παλικάρι μου, ξεκίνησε να
λέει, αυτός εδώ είναι ο Αλέξανδρος
και δεν τον κόβω, αν θέλεις να σου
δώσω ένα άλλο, όποιο άλλο θέλεις.» 43
Ένιωσα να τρέμουν τα πόδια και να
σταματά το μυαλό μου. Δεν μπορεί
σκέφτηκα, αν δεν είναι σύμπτωση το
όνομα και μιλάμε για τον ίδιο Αλέξαν-
δρο, κάτι συμβαίνει.
Η κυρία συνέχισε, λέγοντας μου,
«εκείνο το βράδυ του Δεκέμβρη του
2008, ένα λουλούδι χάθηκε, κόπηκε
πριν την ώρα του. Δεν άνθισε ποτέ,
δεν πήρε και δεν πρόσφερε τίποτα
στη ζωή.
Κάθε χρόνο λοιπόν, ένα από τα τρια-
ντάφυλλα του κήπου μας δεν ξέρω αν Βλέποντας, το απορημένο βλέμμα μου, συνέχι-
το επιλέγω ή αν αυτό με καλεί, το βα- σε λέγοντας, «να από εκείνο το βράδυ και μετά
φτίζω Αλέξανδρο και δεν το κόβω, το κρατάω κάτι σαν ημερολόγιο με τα γεγονότα
φροντίζω, το προσέχω ιδιαίτερα, το της κάθε χρονιάς που δεν πρόλαβε να ζήσει
αφήνω να μεγαλώσει να μας χαρίσει και του τα διαβάζω την ημέρα της επετείου του.
την ομορφιά του να χαρεί τον ήλιο και Είπα να το κάνω όσο θα ζω, έτσι για να πω ότι
γενικά το αφήνω να κάνει τον κύκλο κάτι έκανα και εγώ για ένα τριαντάφυλλο που
του και να χαθεί όταν θα πρέπει να δε γνώρισα.»
χαθεί. Την κοίταξα άφωνος κούνησα το κεφάλι μου
Κρατάω, συνέχισε, κάθε φορά ένα και έφυγα.
πέταλο από το τριαντάφυλλο και το Δεν πήγα ποτέ στο σημείο που ήθελα. Από
βάζω στις σελίδες του βιβλίου της τότε, περνάω κάθε μέρα και λέω καλημέρα
ζωής που δεν έζησε το παιδί, ο μι- στην κυρία του σπιτιού και στον Αλέξανδρο, το
κρός Αλέξανδρος.» τριαντάφυλλο.