Page 87 - mag_10

ΚΑΤΟΊΚΊΔΊΑ

της Λίνας & της Σταυρούλας
Απάντηση στο γράμμα...

προσφέρω. Γι’ αυτό και είμαι ευτυχισμένος.

Επίτρεψέ μου μαμάκα, εγώ απέναντι στα δικά σου δεκάδες «ευχαριστώ» που
μου έγραψες, εγώ να σου πω ένα μόνο. Ευχαριστώ για την αγάπη...

Και ακόμα κάτι επίτρεψε μου... παρότι εγώ είμαι ένα γατάκι... επίτρεψέ με να σε
συμβουλέψω και κάτι... Να μεγαλώσετε εσείς οι άνθρωποι αυτό το μπαλόνι της
αγάπης, γιατί νομίζω πως γι αυτό είστε δυστυχισμένοι και μελαγχολικοί. Ξεχά-

σατε την αγάπη και ασχοληθήκατε με άλλα... που δεν προκαλούν γουργουρητά...
Μια μέρα που ήσουν στην κουζίνα εγώ καθόμουν στο σαλόνι και έβλεπα ένα
ντοκιμαντέρ για την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη… είχε πολύ ενδιαφέρον…

έδειχνε πως ξεκίνησε η ζωή στη γη, στην αρχή υπήρχαν απλοί οργανισμοί και
σιγά σιγα όλο και πιο σύνθετοι… μέχρι που φτάσαμε στον τελειότερο όλων των
οργανισμών, τον άνθρωπο….

Μητέρα μου πως είναι δυνατον να είσαι ο τελειότερος οργανισμός πάνω στη γη,
η κορυφή της εξέλιξης της ζωής και να χρειάζεται τόσα πολλά για είσαι ευτυ- 87

χισμένη; Ενώ εγώ, ένα απλός γατούλης, να χρειάζομαι μόνο την αγκαλιά σου να
γουργουρίζω; Μήπως… λέω μήπως κάπου εκεί στην κορυφή χάσατε το δρόμο
και κατηφορήσατε;

Μαμάκα... δώσε τις ευχές όλων των γατιών σε όλους τους ανθρώπους. Εμείς δεν
ξέρουμε τι είναι χρήμα, ούτε ανάπτυξη, ούτε κρίση, ούτε ανεργία, ούτε μνημό-

νιο... κι όλα αυτά που λέτε κάθε μέρα... εμείς ξέρουμε αγάπη... αυτή έχουμε και
αυτή ευχόμαστε σε όλους τους ανθρώπους.
Μόνο έτσι ο κόσμος θα γίνει όμορφος....

Καλή χρονιά μαμάκα... καλή χρονιά άνθρωποι...