Page 47 - mag_10
P. 47
ΜΕΣΟΣ ΠΟΛΊΤΗΣ*
του Θανάση Χαβαλέ
Ο ΜΕΤΑ-ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ…
ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΦΟΒΑΤΑΙ
σε όλα αυτά που του συμβαίνουν. σει στα χέρια των άλλων. Πως περιμένεις
Αυτό είναι χρεωκοπία και όμως οι αποφάσεις οι οποίες θα παρθούν και
την δέχεται. Αυτό είναι εξαθλίωση σε αφορούν να είναι αυτές που θα σε
και όμως την υπομένει. Αυτό είναι ικανοποιήσουν όταν δεν έχεις πάρει μέ-
μιζέρια και όμως την έχει αναγάγει ρος στην λήψη τους. Για να πάρεις μέ-
στην επικρατούσα και κυρίαρχη συ- ρος όμως πρέπει να είσαι ισότιμο μέλος
μπεριφορά. στην συζήτηση. Πώς να είσαι όμως ρε μί-
Με τέτοια συμπεριφορά ο μετα-έλληνας ζερε; Πώς να είσαι ρε ακαμάτη, παμπόνηρε
δεν θα πρέπει να φοβάται μην τεθεί στο μπετόβλακα; Επειδή ο παππούς σου, σου
περιθώριο των διεθνών εξελίξεων όπως κληροδότησε μία όμορφη παραλία, νομίζεις
τον απειλούν. Είναι ήδη εκεί αλλά δεν το ότι θα σου δώσουν και σημασία; Νομίζεις ότι
γνωρίζει, διότι του πετούν που και που τα αναψυκτικά που σε κερνάνε οι τουρίστες
κανένα ξεροκόμματο και ξεχνάει για λίγο που σου κρατάνε παρέα είναι τσάμπα; Όταν
την λιγούρα του και κάθεται φρόνιμος θα θελήσουν να κάνουν ηλιοθεραπεία στην
στην γωνιά του, την οποία θεωρεί τον παραλία που νομίζεις ότι σου ανήκει, θα φας
επίγειο παράδεισό του. Πώς λοιπόν να κλωτσίδι στο γυμνό πισινό σου, που δεν θα
σκεφτεί με διαφορετικό τρόπο; Πώς να καταλάβεις από πού σου ήρθε. Το πολύ –
μην θεωρεί οποιαδήποτε άλλη μορφή πολύ να σε αφήσουν να τους σερβίρεις κα-
σκέψης και δράσης ως ξένες προς αυτόν νένα αναψυκτικό. Και πολύ θα σου πέσει να
και τον ήρεμο βίο τον οποίο διάγει, χωρίς είσαι το γκαρσόνι τους. Αυτό έμαθες μια ζωή 47
πολλές σκοτούρες; να είσαι. Το γκαρσόνι τους.
Όταν σε μικρές στιγμές αναλαμπής συνειδη- Μετά όμως μη κλαίγεσαι, γιατί το μόνο που
τοποιεί το μέγεθος της μιζέριας του, βρίζει καταφέρνεις είναι να μου σπας τα νεύρα.
όλους τους άλλους και κυρίως τα κακά αφε- Και τα δικά μου αλλά και των αφεντικών
ντικά που τον έφεραν σε αυτή την κατάστα- σου… Ησυχία τώρα γιατί τους ενοχλείς. Όση
ση. Αφεντικά κάθε τύπου και είδους. Διότι ώρα εκείνοι απολαμβάνουν τον ήλιο της πα-
κάποιοι άνθρωποι είναι «εκ φύσεως δού- ραλίας που κάποτε σου ανήκε, σκούπισε και
λοι» ενώ κάποιοι άλλοι «με το νόμο». Οι μεν λίγο τα τραπέζια.
πρώτοι δεν πρόκειται να ξεφύγουν ποτέ από Κλείνοντας μία σκέψη που μου ήρθε
αυτό διότι θεωρείται από όλους η φυσιολογι- τώρα: Πόσο μαλάκας θα αισθάνθηκε
κή τους θέση, οι δε δεύτεροι ίσως κάποτε τα τελικά εκείνος που σηκώθηκε και βγήκε
καταφέρουν να ελευθερωθούν αν το τολμή- από το σπήλαιο, γνώρισε την αλήθεια
σουν ή τους το επιτρέψει ο νόμος. και γύρισε πίσω να την πει και στους άλ-
Βέβαια όλα αυτά στην μετα-ελληνική κοι- λους… με την γνωστή κατάληξη;
νωνία θεωρούνται παρωχημένα. Προτεραι- Δεν έγραψα για το «πνεύμα των ημε-
ότητα σε αυτήν έχουν το βόλεμα με όποιο ρών». Εδώ μιλάμε για το «αθάνατο μετα-
κόστος. Θέλει εργασία, κόπο και προπαντός ελληνικό πνεύμα»!
δημιουργικό τρόπο σκέψης. Πως όμως να
επιτευχθούν όλα αυτά, όταν τα έχεις αφή-
Μέσος πολίτης. Με αυτόν τον εξευτελιστικό όρο απευθύνονται σε μένα όλα τα δελτία «ειδήσεων» και όλοι οι
«μεσάζοντες σκέψεις», όταν θέλουν να μου εξηγήσουν τα ανεξήγητα.Έχω την εντύπωση πως είναι η «έκφραση -
σκανδάλη» του υπνωτιστή, για να ανοίξω το στόμα και να χάψω το οτιδήποτε θα ειπωθεί, χωρίς δυσκολία.
