Page 51 - mag_19

της Κατερίνας Επιτροπάκη
της Κατερίνας Επιτροπάκη

Κοίταξε τη φιγούρα της στην παρακείμενη τζαμαρία, κι αυτόμα- Έλεγε ψέματα. Κοίταξε
τα τέντωσε το στήθος της και ρούφηξε την –κάπως χοντρού- γύρω της στα κλεφτά και
λα– κοιλιά της. Δεν της άρεσε η φιγούρα της, αλλά καταλάβαι- σκέφτηκε πως ήταν πολύ
νε και η ίδια πως δεν έφταιγε το λινό σμαραγδί φόρεμα που σοφή η ιδέα της να του δώ-
είχε διαλέξει για σήμερα, μετά από πολύωρες πρόβες μπροστά σει ραντεβού στην πλατεία
στον καθρέφτη της ντουλάπας. Ήταν λόγω του υπερβολικού Κορυδαλλού. Απέχει πολύ
της τρακ. Δεν είχε, άλλωστε ξανακάνει κάτι τέτοιο, ήταν η από το Παγκράτι που μένει
πρώτη της φορά στα 50 της χρόνια. και δεν υπήρχε η παραμι-
Πήρε μια βαθειά ανάσα, στο τέμπο που της είχαν υποδείξει, κρή περίπτωση να τους δει
τότε που έκανε εκείνα τα μαθήματα γιόγκα: βαθειά εισπνοή κανένα γνωστό μάτι.
από τη μύτη, κράτημα του αέρα, αργή εισπνοή από το στόμα, Στην πραγματικότητα βέ-
μέχρι να κολλήσουν σχεδόν στην πλάτη οι κοιλιακοί. Τις πε- βαια δεν ήταν σίγουρη αν
ρισσότερες φορές πετύχαινε η χαλάρωση. θα την πείραζε. Αστραπιαία
“Ο Πέτρος;” ρώτησε πλησιάζοντας πάνω από την καρέκλα του. σκέφτηκε ακριβώς το αντί-
Εκείνος σήκωσε απότομα το κεφάλι, και στη θέα της πετάχτηκε θετο: όχι, θα ήταν καλύτε-
όρθιος, σφίγγοντάς της το χέρι τόσο που να μην την πονέσει. ρα να είχε δώσει ραντεβού
“Η Μαριάννα, ασφαλώς”, αναφώνησε χαμογελώντας, ενώ συ- σε κεντρικό σημείο, στο
νέχισε να της κρατά το χέρι, χαϊδεύοντάς το με τα ακροδάχτυ- πιο γνωστό, στο πιο πολυ-
λά του. “Κάθισε…” σύχναστο. Ενδεχομένως
Τράβηξε τη διπλανή του καρέκλα, υποδεικνύοντάς της να κα- σε κάποιο από τα στέκια
θίσει. Εκείνη στάθηκε για μια στιγμή αμήχανη. Την προσπέ- που πάνε όλοι οι φίλοι του 51 51
ρασε, και προσγειώθηκε στην πα- άνδρα της.
ραδίπλα, που βρισκόταν απέναντί Μια κλειστή πόρτα. Κάποιος θα
του. Το μετάνοιωσε την ίδια στιγ- την πετύχαι-
μή, ήταν φανερό πως αυτή η κίνηση Πώς της το είχε πει εκείνος; νε. Κάποιος
πρόδιδε την ανάγκη να κρατήσει Α, ναι: PRIVATENESS… θα την έβλε-
απόσταση ασφαλείας από εκείνον. πε να πίνει
Ήταν όμως αργά. το ποτό της
“Να που καταφέραμε να βρεθούμε επιτέλους. Και να σε γνωρίσω μαζί μ’ αυτόν τον –ομο-
από κοντά”. Της ξαναχαμογέλασε. “Λοιπόν Μαριάννα; Οφείλω να λογουμένως εμφανίσιμο–
σου πω ότι σε βρίσκω πολύ όμορφη. Πολύ καλύτερη από ότι σε άγνωστο άνδρα. Να συ-
είχα φανταστεί από τις διαδικτυακές περιγραφές που μου έδινες. ζητάει μαζί του, να γελάει,
Εσύ; Πώς με βρίσκεις;” Τέντωσε το κορμί του στην πλάτη της να χαριεντίζεται. Να του
καρέκλας, άγγιξε ανεπαίσθητα την άκρη από το περιποιημένο ακουμπάει το πόδι με το
του μουστάκι και χαμογέλασε. δικό της, να τον αφήνει να
“Είσαι… είσαι μια χαρά. Όπως σε φαντάστηκα”. Το είπε χωρίς τη χαϊδεύει. Να φύγει μαζί
να το πιστεύει ακριβώς, κι αυτό μάλλον φάνηκε στον τόνο της του αγκαλιά, με τρόπο που
φωνής της, παρότι ο Πέτρος δεν το σχολίασε. Η αλήθεια είναι εύκολα μαντεύει κανείς τι
πως τον είχε φανταστεί πολύ ξεχωριστό, σαν να λέμε σούπερ θα ακολουθήσει. Να σα-
γκόμενο. Κι αυτό όχι γιατί εκείνος είχε δώσει τίποτα ακραίες στίσουν. Να του το πουν.
περιγραφές. Μάλλον ήταν απολύτως ειλικρινής όταν περιέγρα- Ίσως μάλιστα, να την πετύ-
φε τον εαυτό του. Απλά εκείνη αυτό είχε ανάγκη να φανταστεί. χαινε και ο ίδιος, να τη δει
“Μένεις εδώ κοντά Μαριάννα; Γι’ αυτό διάλεξες να βρεθούμε σ’ με τα ίδια του τα μάτια.
αυτό το μαγαζί;” Αλλά όχι. Καλύτερα έτσι.
“Σχετικά κοντά”, απάντησε η Καίτη. Πρέπει να είναι δική της