Page 69 - mag_22
P. 69
«Χωρίς λέξεις, χωρίς τη συγγραφή και χωρίς τα βιβλία δε θα υπήρχε ιστορία,
δε θα μπορούσε να υπάρχει και αντίληψη της ανθρωπότητας».
Hermann Hesse
IVAN WARD ΠΑΤΡΙΣΙΑ ΧΑΙΣΜΙΘ ΑΛΚΗ ΖΕΗ
ΦΟΒΙΕΣ ΒΑΘΙΑ ΝΕΡΑ ΜΕ ΜΟΛΥΒΙ ΦΑΜΠΕΡ
Εκδόσεις ΡΟΕΣ Εκδόσεις ΡΟΕΣ ΝΟΥΜΕΡΟ ΔΥΟ
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Όλοι βιώνουμε φοβίες, ελα- Είναι ήσυχος, ήρεμος, ευγε-
φρές ή σοβαρές, που απο- νής – με όποια έννοια κι αν Μνήμη και πολλή αγάπη
κρυσταλλώνουν τους φό- δώσουμε στη λέξη – ένας χρειάστηκε για να γράψω 69
βους μας και την επιθετική κλασικός τυπογράφος, στην την ιστορία της ζωής μου.
συμπεριφορά μας απέναντι εποχή των διαστημικών λε- Στο μυθιστόρημα μπορείς να
σε ένα συγκεκριμένο αντικεί- ωφορείων. Η γυναίκα του, λες ό,τι φαντάζεσαι, να κινείς
μενο ή κατάσταση. Ορισμέ- όμορφη κι ατίθαση, απολαμ-
νες χαρακτηριστικές φοβίες τους ήρωές σου όπως θέλεις,
θεωρούνται φυσιολογικό μέ- βάνει τη ζωή της όσο και να τους βάζεις να λένε ό,τι
ρος της παιδικής ηλικίας – ο όπως αυτή θέλει. Εκείνος σκέφτεσαι εσύ. Όταν όμως τα
φόβος για το σκοτάδι, για τα δεν αντιδρά. Όταν το αποφα- πρόσωπα είναι αληθινά, δεν
άγρια ζώα, για κάθε είδους σίζει, όμως... γίνεται ούτε τοσοδά να λα-
εισβολείς. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο θέψεις, μια και κανείς τους
Ο Ivan Ward πραγματεύε- του βιβλίου είναι η μαεστρία δεν μπορεί πια να σε επι-
ται τις ποικίλες ερμηνείες με την οποία η συγγραφέας βεβαιώσει ή να σε διαψεύ-
της φοβίας. Οι συμπεριφορι- αναπτύσσει το πορτρέτο του σει. Ευτυχώς που υπάρχει η
στές την αντιμετωπίζουν ως ψυχοπαθούς... αδελφή μου και η μνήμη της
εξαρτημένη αντίδραση σε μια «Αν σας αρέσουν τα αστυνο- είναι αλάνθαστη και η ζωή
εκφοβιστική εμπειρία· η γε- μικά μυθιστορήματα, και ακό- της μπλέκεται με τη δική
νετική εξήγηση την αντιμετω- μη περισσότερο, αν δεν σας μου. Μόλις διάβασε αυτά
πίζει ως εξελικτική κληρονο- αρέσουν, πρέπει να διαβάσετε που έγραψα μου είπε: «Έτσι
μιά απέναντι σε πραγματικές τα Βαθιά νερά.»
απειλές του περιβάλλοντος Sunday Times ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που
– φίδια, αράχνες, κεραυνούς γνωρίσαμε και αγαπήσαμε».
κ.ά. Όμως η βίωση μιας φο- Η Πατρίσια Χάισμιθ περι- «Τώρα» της λέω, «που ξανα-
βίας περικλείει ένα στοιχείο γράφει σχολαστικά την τρέλα θυμήθηκες την ιστορία μας
άλογου – γιατί η θέα ενός των ανθρώπων, αυτό που θα ‘θελες να είχαμε ζήσει μια
φτερού από πουλί ή η σκέψη κρύβουν από τον εαυτό τους άλλη ζωή;» «Με τίποτα» μου
πως θα περάσουμε μια γέφυ- και το οποίο ξαφνικά τους αποκρίθηκε αυθόρμητα. «Με
ρα μας προκαλεί τόσο άγχος; πνίγει. τίποτα» συμπλήρωσα κι εγώ.
