Page 67 - mag_22

από τη Δήμητρα Σταύρου

http://psyhismos.blogspot.gr/

λευταίου δεν μπορεί να απουσιάζει σε ένα τέτοιο παιχνίδι
εξουσίας. Σε αυτό συνηγορούν οι εργασίες του Goffman Δήμητρα Σταύρου
που μας έδειξαν ότι δεν μπορεί να υπάρχει συναίνεση στον
κυρίαρχο λόγο χωρίς κάποια μορφή καταπίεσης και βίας.
Πριν από 12, ήδη, χρόνια η Εταιρεία Κλινικής Κοινωνικής Σπουδές Ψυχολογίας
Ψυχολογίας είχε πραγματοποιήσει ένα εκπληκτικό συνέδριο στη Γαλλία και στην Ελλάδα.
στις Σπέτσες με θέμα: «Εξουσία, βία, πόνος». Τα πρακτικά Σπουδές στη Δραματοθερα-
του συνεδρίου έχουν κυκλοφορήσει σε δύο τόμους από τις πεία τετραετούς κύκλου.
εκδόσεις Καστανιώτη και όποιος ενδιαφέρεται περισσότε- Εργασία, ως ψυχολόγος,
ρο για το θέμα μπορεί να δει ξεκάθαρα σε αυτά τα κείμενα σε Δημοτικά προγράμματα
πόσο άρρηκτα συνδεδεμένος είναι ο πόνος με τη βία της
εξουσίας. ψυχοκοινωνικού χαρακτήρα,
Βία που εκδηλώνεται άλλοτε απροκάλυπτα με σωματική τιμω- σε 75 περίπου σχολεία
ρία και προσπάθεια εκμηδενισμού των υποκειμένων κι άλλο- ιδιωτικά και δημόσια,
τε καλυμμένα μέσα από ψυχολογική βία (π.χ. εκβιασμοί κ.ά.). στον ΟΚΑΝΑ κ.ά.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι έχει τόσο πολύ νομιμοποιηθεί Ως Eρευνήτρια, στο ΕΠΙΨΥ
η εξουσία που έχει φυσικοποιηθεί, θεωρείται, δηλαδή, μία
φυσική κατάσταση κι ως τέτοια δεν επιδέχεται γνωστικής και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
επεξεργασίας. Ως Δραματοθεραπεύτρια
Η νομιμοποίησή της έχει να κάνει τόσο με την πρωταρχική στο Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα,
εμπειρία με τη γονεϊκή εξουσία που αναφέραμε, όσο και με στις φυλακές Κορυδαλού, 67
την ιδεολογία και το συλλογικό φαντασιακό– που προβάλ- σε δραματικές σχολές,
λεται πάνω στις μορφές εξουσίας και απαρτίζεται από ελπί-
δες για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης ή ακόμη και για με στελέχη επιχειρήσεων,
διάσωση σε περιόδους κρίσεων. με εξαρτημένους και
Κλείνοντας θα ήθελα να θυμηθούμε τα λόγια του Πασκάλ: τις οικογένειες τους, με καλ-
«Αφού δεν κάναμε ισχυρή τη δικαιοσύνη κάναμε δίκαιο λιτέχνες για την ανάπτυξη
ό,τι είναι ισχυρό»... κι ο συνειρμός μου αναπόφευκτα με της δημιουργικότητάς τους.
οδηγεί σε εκείνο το «ό,τι νόμιμο και ηθικό» που είχαμε ακού- Μέλος της Ένωσης Δραματο-
σει πριν λίγα χρόνια.
Ο νόμος, όμως, όπως μας λέει ο Θ. Λίποβατς διαφορο- θεραπευτών και Παιγνιοθε-
ποιείται από την εξουσία. Διαφοροποιείται, γιατί προκύ- ραπευτών Ελλάδας,
πτει από το λόγο κι όχι από το φαντασιακό. του Συλλόγου Ελλήνων
Τώρα, βέβαια, τίθεται το ερώτημα ποιος νομο- Ψυχολόγων, της Ελληνικής
θετεί; Αλλά κι αυτό έγκειται στην εκάστοτε Εταιρείας Κλινικής Κοινωνι-
ιστορικοκοινωνική στιγμή, ενώ οι
όποιες απαντήσεις ξεπερνούν κής Ψυχολογίας κ.ά.
τα όρια της ταυτότητας του Συμμετοχή σε πολλά
ψυχολόγου. συνέδρια με ανακοινώσεις.