Page 38 - mag_24
P. 38
ΠΟΙΗΣΗ
Το σπίτι άδειο.
Ακούω την
παρατεταμένη
ηχώ
της φωνής Ανοίγω το παράθυρο και
μου παίρνω βαθιά ανάσα.
και σιωπώ μην αντέχοντας Μακάρι να μπορούσα να
την συγχορδία του αντίλαλου. κρυφτώ, να χαθώ όσο πάει.
Αναμέτρηση με πράξεις και λόγια που
καρφώνονται στην ψυχή σαν πρόκες. Ορίζω τις διαθέσεις μου
σ΄ αυτό τον απέραντο ουρανό
Ενέχει μια απώλεια σταυρωμένος από τις ίδιες μου
η σκιά μου στο δάπεδο, τις υπεκφυγές.
ανάμεσα στην σκόνη που
ζωγραφίζει τις πατημασιές μου.
38
