Page 39 - mag_24

του Γιώργου Λίλλη

Γιώργος Λίλλης

Το σπίτι άδειο.

Κλειδώνω την πόρτα και
ξαπλώνω στο πάτωμα.

Δυσπιστώ με τον πόνο.

Να μην έρθει ποτέ Είναι αόρατος
η νύχτα, να μην έρθει. κι όμως τόσο δεξιοτέχνης
στο να ανοίγει πληγές.
Μόνο το φως κόσμε,

μόνο αυτό.
Ο αδερφός μου ο Τειρεσίας
ξέρει πόσο δύσκολα

προσαρμόζεται κάποιος
στο σκοτάδι.
Πόσο επώδυνο είναι

να κατασκευάζεις χρόνια μύθους
και με μια κίνηση να γκρεμίζονται. 39

Αδέξια περηφάνια με ρίχνεις στο χώμα.

Να μυρίσω το γήινο, να νιώσω την βουή του ανέμου,
έτσι όπως καλπάζει πάνω από το κεφάλι μου.

Αναζητώ τα ίδια μου τα λόγια μα λόγια δεν έχω.

Ταπεινά χειρονομώ απέναντι στον εαυτό μου,

έτσι όπως με δένουν οι συνέπειες
στα λιμάνια κάθε ανεκπλήρωτης σκέψης.

BERLIN

ένα οδοιπορικό

... διαβάστε ακόμα από τον Γιώργο Λίλλη