Page 21 - mag_30
P. 21
της Κυριακής Αιλιανού
Την Κυριακή Aιλιανού
την ακούμε κάθε απόγευμα
16:00 -18:00
από το www.toradiofono.gr
Ξεκινάμε, λοιπόν:
αλληλοπαθητική λέγεται η αντωνυμία δύνευε ο ένας, έτρεχαν όλοι να τον βοη-
που φανερώνει ότι δύο ή περισσότερα θήσουν κι όταν κινδυνεύαμε εμείς, έτρε-
πρόσωπα ενεργούν και παθαίνουν αμοι- χαν ύστερα οι άλλοι να κάνουν το ίδιο.
βαία. Γιατί, εμείς, δημιουργούσαμε Μαζί. Χαιρό-
αλληλεγγύη: το ηθικό καθήκον της αλλη- μασταν Μαζί. Παθαίναμε Μαζί. Πεινάγαμε
λοβοήθειας, της υποχρέωσης που έχουν Μαζί. Υποφέραμε Μαζί. Αγωνιζόμασταν
τα μέλη μιας ομάδας να υποστηρίζονται Μαζί. Είχαμε τους ίδιους φίλους Μαζί. Εί-
και να ενισχύονται αμοιβαία. χαμε τους ίδιους εχθρούς Μαζί. Ζούσαμε
Άνθρωπoς: κοινωνικό όν, διαφορετικά ή Μαζί. Πεθαίναμε Μαζί.
Θηρίο ή Θεός (Αριστοτέλης) Κι ύστερα ήρθες εσύ… το άλλο είδος.
Συμπέρασμα πρώτο… Έμοιαζες με Άνθρωπο, δε λέω, αλλά δεν
Αν είμαστε Άνθρωποι και δεν είμαστε Θη- ήσουν. Ήσουν διασταύρωση Ανθρώ-
ρία ή Θεοί, είμαστε κοινωνικά όντα. που με Απόβρασμα ή με Τέρας και απλά,
Συμπέρασμα δεύτερο… πήρες τη μορφή του Ανθρώπου και την
Αφού είμαστε κοινωνικά όντα, ζούμε με ψυχή του Τέρατος ή του Αποβράσματος,
άλλους: οικογένεια, φίλους, συνεργάτες, που από τη φύση του δεν έχει αισθήμα-
συμπολίτες, συνανθρώπους. τα, δεν έχει Έλεος. Μας ξεγέλασες είναι
Συμπέρασμα τρίτο… αλήθεια. Και … παρότι μπήκες με λασπω-
μένα παπούτσια στην καθαρή καρδιά μας,
Αφού ζούμε με άλλους, είμαστε ηθικά υπο- σε καλοδεχτήκαμε και σε ανεχτήκαμε. Το 21
χρεωμένοι (βλ. παραπάνω), να υποστηρι- επόμενο βήμα ήταν να πολλαπλασιαστείς.
ζόμαστε και να ενισχυόμαστε αμοιβαία, Να διαιωνιστείς. Και το έκανες με μεγά-
κάνοντας χρήση της αλληλοβοήθειας. λη επιτυχία, θα έλεγα, και πάλι. Και τώρα,
Και έτσι… είμαστε, επίσης, υποχρεωμένοι δεν ξέρουμε δίπλα μας ποιος είναι τι. Και
να επιλέξουμε, τι αντέχουμε (Αλλά θα επι- διασπαστήκαμε και τρώμε κι εμείς ο ένας
λέξουμε. Δεν πάει άλλο.): τον άλλο και γεμίσαμε κι εμείς λάσπες τις
ή θα προσαρμοστούμε στο ομαδικό πνεύ- καρδιές μας και τις Ζωές μας.
μα, που φέρει την υποχρέωση να είμαστε Αλλά… ως εδώ. 'Hρθε η ώρα της κάθαρ-
αλληλέγγυοι ή θα πάμε να μονάσουμε. σης. Θα μείνουν μαζί μας, όσοι έχουν
Το Μαζί, που είναι η μοίρα μας, η μοίρα ακόμα ζώντα αισθήματα. Όσοι νοιάζονται
των Ανθρώπων, δεν είναι εύκολη υπόθε- για τον άλλο. Όσοι ζουν και πεθαίνουν για
ση, αλλά είναι θέσφατο. Αν θέλεις να λέ- τον Άνθρωπο. Δεν έχουμε άλλο περιθώ-
γεσαι Άνθρωπος, πρέπει να το σεβαστείς. ριο αντοχής. Ή θα ζήσουμε σαν Άνθρωποι
Πρέπει να το υπηρετήσεις. Κι αν δε στο ή θα πεθάνουμε για να σε εξαφανίσουμε,
μάθανε, να το μάθεις. Αλλιώς, δε χωράς. ώστε τα παιδιά μας να ζήσουν, όπως πριν
Δεν έχεις θέση εσύ στο Μαζί. Γίνε κανο- έρθεις Εσύ, τότε. Απόβρασμα! Υπάνθρω-
νικό θηρίο. Ορίτζιναλ. Πήγαινε εκεί, που πε! Κι εσύ, θα επιστρέψεις εκεί όπου ανή-
για να επιβιώσεις θα πρέπει να σκοτώσεις κες πάντα. Στην Ανυπαρξία, στη Μοναξιά
και να σε σκοτώσουν για να ζήσουν και οι και το Φόβο.
άλλοι. Το δρω, μόνο για την πάρτη μου, Γι αυτό σου λέω… φύγε πρώτος!
δεν είναι χαρακτηριστικό του Ανθρώπου Εμείς, έχουμε ξεκινήσει ήδη.
βρε αδερφέ… πώς να το κάνουμε!
Στα μέρη τα δικά μας, κάποτε… όταν κιν- Κι αυτός ο Πόλεμος, θα είναι «δικός» μας!
Kυριακή Αιλιανού
