Page 58 - mag_32
P. 58

ιστοριΕσ του χΕιμωνα                                 της Γλυκερίας Παυλίδου



                  τα γυαλιά
                 της γιαγιάς




               Τώρα, αν αυτά τα γυα-               τα  γυαλιά  της  γιαγιάς            ‘Ύστερα από πολλά
               λιά τα έβαζες πάνω στο              έπαιρναν ένα ύφος σο-               χρόνια, σαν ήρθε η

               μπράτσο σου, κόντρα                 βαρό και αδιάφορο και               θεία από την Αμερική
               στον      ήλιο,      έβλεπες        έκαναν σαν με έβλεπαν               και άνοιξε το σεντούκι
               δυο μικρά αστεράκια                 πρώτη φορά. Και τότε                της γιαγιάς η μάνα, τα

               να καρφώνονται πάνω                 εγώ έκανα πως δεν κα-               ξανάδα. Ήταν βουβά,
               του και ένιωθες τέτοιο              ταλάβαινα…                          πεθαμένα, άψυχα. Δεν

               τσούξιμο απ’ το κάρφω-              Καμιά φορά όταν ξε-                 μπορούσαν πια να μου
               μα, σαν να ‘χες φάει την            μάκραινα από το σπίτι               γνέθουν ή να μου κλεί-
               πιο δυνατή τσιμπιά.                 και περνούσα το βαθύ                νουν το μάτι…

               Όμως η γιαγιά όλα αυτά              αυλάκι που τότε έλεγα               Τα γυαλιά της γιαγιάς

               δεν τα ήξερε. Νόμιζε                ποταμό, εκείνα ήξεραν               είχαν πεθάνει μαζί της.
               πως έπαιρνα τα γυαλιά               πώς να καλέσουν τις
               της για να τα σπάσω ή               νεράιδες από τις ψηλές              Μα κάθε Χριστούγεν-

               για να χαλάσω τα μάτια              χαρουπιές και αυτές να              να, την ώρα που ψάλ-
               μου, όπως έλεγε θυμω-               μου πονούν το κεφάλι                λει ο παπάς τη Θεία
   58                                                                                  Λειτουργία,  νιώθω τις
               μένα. Πώς να καταλάβει              και να νιώθω αδιαθε-

               η γιαγιά πως τα γυαλιά              σία που έφτανε σε εμε-              ψυχές όλων των πεθα-
               της ήταν μαγικά και πως             τό. Τότε άρχιζε η γιαγιά            μένων μας να σκύβουν
               μπορούσα να προδώσω                 να με ξεματιάζει… μα                μαζί μας για να προ-

               το μυστικό μου; Την κοί-            τα χωμένα μέσα στον                 σκυνήσουν τη γέννηση
               ταγα σαν τα φορούσε.                κόρφο μου γυαλιά την                του Ιησού. Και καθώς

               Ήταν πότε για να διαβά-             κορόιδευαν και με τσι-              ψάχνω να διακρίνω
               σει το γράμμα της θείας             μπούσαν συνωμοτικά.                 ανάμεσα τους την ψυχή
               μου, της κόρης της που              Εκείνα τα αστεία και μα-            της γιαγιάς, μέσα στους

               έλλειπε στην Αμερική,               γικά γυαλιά που δεν εί-             πολυελαίους, το θυμία-
               πότε για να διαβάσει                χαν το ταίρι τους πάνω              μα και τα δάκρυα, βλέ-

               το Ευαγγέλιο, πότε για              στη γη, τυλίχτηκαν στη              πω δυο μικρά αστερά-
               να δει τις φωτογραφί-               σιωπή και το πένθος                 κια να συνοδεύουν την
               ες των ξαδέλφων μου                 σαν πέθανε η γιαγιά κά-             ψυχή  της  καλής  μου

               και να μην μπορεί να                ποια Χριστούγεννα. Τα               γιαγιάς.
               αποφασίσει σε  ποιον                πήρε η μάνα τα τύλιξε               Σίγουρα, θα είναι τα
               μοιάζουν. Ή πάλι για να             στο σακουλάκι τους και              γυαλιά της…»

               βγάλει  κανένα  αγκάθι              τα έβαλε μέσα στο σε-
               από  τις πατούσες μου.              ντούκι. Δεν τα ξανάδα
               Σε τέτοιες περιπτώσεις              πια.
   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63