Page 62 - mag_34
P. 62
μιΚρΕσ ιστοριΕσ
τΌ
ΚΌυΚΌυΛί ρο παιχνίδι, περισσότερο ντρέπεσαι τον δάσκαλο
τΌυ κυνηγητό, περισσότερα που θα σε σηκώσει αύριο
φΌβΌυ ΜΌυ αστεία, περισσότερο φαΐ, και θα σε ρωτήσει για πο-
τάμια και βουνά κι εσύ τι
περισσότερο απ’ όλα.
Και όταν γυρίζεις στο σπί- θα του πεις; πήγαμε χθες
Ήταν Κυριακή πρωί. τι και δεν έχεις διαβάσει στην πάρνηθα που είναι
«θα πάμε εκδρομή;» εγώ. γεωγραφία για την άλλη βουνό αλλά δεν έχει πο-
«Έχεις τελειώσει τα μαθή- μέρα, και έχεις πει ψέματα τάμια; Και τότε εκείνος θα
ματά σου;» η μαμά. γι’ αυτό, τότε τα πράγματα σε ειρωνευτεί και θα σου
«ναι», απάντησα με το είναι πολύ ζόρικα. πει ότι «άφησες τον γάμο
θάρρος του καλού μαθητή το σκουλήκι του φόβου και πήγες για πουρνάρια»
που ξέρει να ψεύδεται και αρχίζει να πλέκει το αγκα- και πήγες αδιάβαστος στο
να κρύβεται πίσω από τον θωτό κουκούλι του μέσα σχολείο και ντροπή σου
“πρότερο έντιμο βίο” του. σου κι εσύ δεν πρέπει να να βρίσκεις δικαιολογίες
για να μη χάσω την εκ- φανερώσεις τίποτα από για πάρνηθες και εκδρο-
δρομή. τους τρόμους που μεγα- μές. Και η γιαγιά θα λέει
Κοντινή εκδρομή, στην λώνουν καθώς πέφτει το μετά ότι έπαψες να είσαι
πάρνηθα, με οικογενει- σκοτάδι και έρχεται η ώρα άριστος μαθητής κι έγινες
ακούς φίλους, συγγε- για «Ύπνο τώρα! Άντε, κα- από «Δήμαρχος, κλητή-
62
νείς, ξαδέρφια και τέτοια ληνύχτα!» και ένα φιλί που ρας» (που πολύ αργότερα
ωραία. αυτοκίνητο δεν δεν μπορείς να το χαρείς θα καταλάβω τι σημαίνει)
είχαμε αλλά είχαν κάποιοι γιατί είσαι δέκα χρόνων και η μαμά θα θυμώσει
άλλοι. και πηγαίνεις τετάρτη Δη- που της είπες ψέματα, ο
Και η γεωγραφία να πάει μοτικού και έχεις κι έναν μπαμπάς μάλλον δεν θα
να… Καρπενησιώτη δάσκαλο πει τίποτα, ίσως χαμογε-
τότε δεν ήξερα τι σκε- που μιλάει για “αλπές” και λάσει και μπορεί να μου
φτόμουνα ή τι ήθελα να “σκλιά” και εσύ δεν τον πει κρυφά: «Δεν πειράζει,
πάει να κάνει η γεωγρα- μισείς κι ας σου έχει ρίξει την άλλη φορά να έχεις
φία και τι εγώ, αλλά σιγά κάνα δυο ήπιες κλωτσιές διαβάσει», και τότε αρχί-
μην αφήσω μερικά βουνά όταν κάνεις αταξίες, μη ζω να κοιτάζω κατάματα
και ποτάμια ―που έπρεπε λογαριάζοντας ―ο δά- το κουκούλι τού φόβου
να αποστηθίσω― να μου σκαλος― ότι (όπως έλε- μου και το σκουλήκι που
στερήσουν μια τέτοια εκ- γε η γιαγιά, δασκάλα και από μέσα μού μασουλάει
δρομή. εκείνη) «είσαι άριστος μα- νου και λογισμό καθώς
Οι παιδικές χειμωνιάτι- θητής». στριφογυρίζω στο κρε-
κες Κυριακές ―και ειδικά Και ο φόβος μεγαλώνει βάτι και δεν μπορώ να
αυτές που έχουν εκδρομή και το κουκούλι του αρ- σηκωθώ να ανάψω φως,
μέσα τους―, τελειώνουν χίζει να σου πιέζει τα σω- και δίπλα μου κοιμάται ο
μ’ ένα φριχτό σούρουπο θικά, γιατί σκέφτεσαι τις αδερφός μου, αυτός έχει
γεμάτο πλήξη και χαμένες συνέπειες του ψέματος διαβάσει για αύριο, ο τυ-
ευκαιρίες για περισσότε- που είπες στη μαμά, και χεράκιας, είναι και τρία
