Page 63 - mag_34
P. 63
του Κωστή Μακρή
χρόνια μεγαλύτερος, και έχω διαβάσει». θα με ρω- αν με σηκώσει; το πολύ
τι να πω αν δούνε το φως; τήσει γιατί. πολύ να μου βάλει μηδέν.
Διαβάζω; «τι διαβάζεις; τι να πω; Ότι πήγα εκδρο- ε, και τι έγινε; θα διαβά-
Δεν είπες ότι έχεις διαβά- μή; με τους δικούς μου; ζω τόσο καλά από δω και
σει;» «είπα ψέματα», να Και θα μου πει: «χωρίς να πέρα που όλο δεκάρια θα
πω; Δεν έχω διαβάσει γε- έχεις διαβάσει;» επομέ- παίρνω! τι θα κάνει τότε;
ωγραφία; τι ντροπή! Και νως… Όχι! Δεν θα μιλή- θα με σκοτώσει κανείς
τι θα κάνω αύριο αν με σω για την εκδρομή. θα επειδή μια φορά δεν διά-
σηκώσει ο δάσκαλος; το του πω ότι δεν ήθελα να βασα γεωγραφία; Και στο
σκουλήκι του φόβου όλο διαβάσω. κάτω κάτω, ας με σκοτώ-
και μεγαλώνει, μαζί και το μπορεί να με μαλώσει, να σουν! τι θα γίνει δηλαδή;
κουκούλι του και με πνί- μου ρίξει και καμιά κλω- εκείνοι θα κλαίνε μετά,
γουν, θέλω να φωνάξω: τσιά, από κείνες τις μαλα- όπως τότε που πέθανε η
«ναι! είπα ψέματα! Δεν κές, χαϊδευτικές σχεδόν, θεία…
έχω διαβάσει γεωγραφία κοντός είναι, δεν τις φο- το κουκούλι αρχίζει να
γιατί ήθελα να πάω εκ- βάμαι τις κλωτσιές του. ξεφτίζει. το σκουλήκι του
δρομή! Ήθελα να τρέξω, το βλέμμα του το απορη- φόβου μεταμορφώνεται.
να παίξω κυνηγητό με την μένο φοβάμαι. «εσύ; Δεν Λίγο πριν αποκοιμηθώ,
ξαδέρφη μου, να χαρού- είσαι πια καλός μαθητής;» είδα μια όμορφη πετα-
με… γιατί με το διάβασμα θέλω να είμαι καλός μα- λούδα να βγαίνει από το 63
χαρά δεν έχω!» αλλά πώς θητής! αλλά μερικές φο- κουκούλι του φόβου μου.
να τα πεις όλα αυτά όταν ρές βαριέμαι φριχτά να πρόλαβα και της χαμογέ-
όλοι κοιμούνται και αύριο διαβάσω! Και θα διαβά- λασα πριν χαθεί μέσα στο
έχουν δουλειά κι εγώ μό- σω διπλά την άλλη φορά! σκοτάδι, να πάει να πετά-
νος στο κρεβάτι να βλέπω αλλά μπορεί και να μη με ξει πάνω από βουνά και
τον φόβο μου να πλέκει το σηκώσει. Και πάλι όμως ποτάμια.
κουκούλι του μέσα μου κι θα διαβάσω το μάθημα Κι ας μην ξέρει γεωγρα-
ολοένα να μεγαλώνει σαν που δεν διάβασα. αλλά κι φία.
στεγόσαυρος με αγκαθω-
τή ράχη.
Και τότε, σαν από θυμό ή
σαν από μια μεγάλη από-
φαση ―είμαι δέκα χρό-
νων πια!― κοιτάζω το
κουκούλι με θάρρος. Και
αρπάζω τα φοβιστικά μου
ένα ένα:
θα με σηκώσει ο δάσκα-
λος και θα μου πει να πω
το μάθημα.
Κι εγώ; θα του πω «δεν
