Page 65 - mag_36

του Γιάννη
Παπαϊωάννου - Τσαρούχη

"Να ζήσεις να γεράσεις".

Το άκουγα αρκετές φορές να το λέει η γιαγιά μου Αλεξάνδρα

και σαν μικρός που ήμουνα δε καταλάβαινα τι εννοούσε.

Τώρα όμως μεγάλωσα.

Καλή σας ανάγνωση και καλή σας ακρόαση.

Γιάννης Παπαϊωάννου-Τσαρούχης 65

Γνώρισα και τις δυο γιαγιάδες μου. τις Άγιες γιαγιάδες μου, αλλά θα στα-
Την Αλεξάνδρα και την Ευγενία. Με θώ περισσότερο στον έναν παππού

την πρώτη αρκετά καλοκαίρια στο χω- που γνώρισα. Τον μπάρμπα-Βασίλη.
ριό (Μουσουνίτσα-Αθανάσιος Διά- Άντρας της Αλεξάνδρας, άνθρωπος
κος) και την άλλη τον υπόλοιπο καιρό του βουνού με την Μαρίκα (το μου-

στην Κηφισιά. λάρι του) πάντα μαζί στις δουλειές
γιαγιά αλεξάνδρα και στις μεταφορές του. Στην μικρή
Να ζήσεις με το τρανζιστοράκι να ακούς μουσική έμπαινε κανείς. Όποτε ήταν σίγουρος
Μην κάθεσαι συνέχεια στο μπαλκόνι
αποθήκη που είχε τα εργαλεία του δεν

για την ασφάλειά μου με έπαιρνε μαζί
και να βλέπεις απέναντι την Γκιώνα,
πήγαινε στην πλατεία καμιά βόλτα.
του. Μπροστά εγώ καβάλα στο σαμά-
ρι κι εκείνος από πίσω μου να με κρα-
γιαγιά ευγενία
τάει μαζί με τα χαλινάρια. Μου έδειχνε
Να πας να παίξεις μπάλα εδώ κοντά
στο γηπεδάκι, πρόσεχε να μη μπεις
πως έφτιαχνε και έραβε τα παπούτσια
να γεράσεις! στο κτήμα Συγγρού (υπάρχει ακόμα) του, με φώναζε όταν ήταν να αλλάξει

πέταλα στην Μαρίκα, μου έλεγε ιστο-
και χαθείς, μην αργήσεις γιατί θα σου
ρίες για τα αστέρια, την πούλια και τον
έχω πατάτες τηγανητές και κεφτέδες
αυγερινό που το καλοκαίρι είναι ψηλά
με δυόσμο που σου αρέσουν.
Θα μπορούσα να σας μίλαγα ώρες για
στο χωριό και τον χειμώνα κατεβαί-