Page 52 - mag_37
P. 52
Τα χρηστικά βιβλία
ΜΙΚΡΕσ ΙσΤΟΡΙΕσ
και η αθώωση
του Γιούρι
λέμε δεν μου φαινόταν της σμίκρυνσής μου κι εαυτού του και ζει μαζί
και τόσο αποκρουστική- ένα κοπιαστικό ταξίδι με μας», είχε πει.
να βρεθώ δηλαδή καβάλα αγριόχηνες μακριά από Γύρισα τότε στον μπαμπά
στην Άκα, παρέα με τον το σπίτι μου γινόταν όλο και χωρίς να κλαίω αυτή
Γιούρι και τον Μπαγκίρα, και πιο κοντινό. Μαζί με τη φορά, ξαναείπα σιγά:
μέτρησα την κατάσταση την κόλαση που περιμένει - Μου είχες πει ότι δεν
και ομολόγησα αυθορμύ- όσους βασανίζουν ζώα. είμαι το αφεντικό του.
τως· λέω -ή μάλλον γρά- Όπως ακριβώς την πε- Αν πάθει τίποτα ο Γιού-
φω- “αυθορμύτως” γιατί ριγράφει ο Άντερσεν σ’ ρι, εγώ θα φύγω από το
μυξόκλαιγα κιόλας: ένα παραμύθι του για ένα σπίτι…
- Τον πείραξα την ώρα παιδάκι που ξερίζωνε τα - Και πού θα πας; με
που έτρωγε το φαΐ του… φτερά από τις μύγες. ρώτησε ψιθυριστά κι εγώ
- Ε, είσαι χαζός! έβαλε τα Αδιάντροπα και μπροστά ήμουνα έτοιμος να θυμώ-
γέλια η άκαρδη μάνα. στον γιατρό, που έτσι κι σω πάρα πολύ γιατί ήξε-
Τηλεφώνησε στον μπα- αλλιώς δε γινόταν να τον ρα πότε είναι έτοιμος να
μπά μου και μετά από λίγη αντιπαθήσω ή να με αντι- γελάσει.
ώρα πήγαμε μαζί και οι παθήσει περισσότερο, - Στο σπίτι της γιαγιάς!
52 τρεις στον γιατρό. δήλωσα: ξεστόμισα την πιο άγρια
«Αντιλυσσικό ορό. - Αν πάθει τίποτα ο Γιού- απειλή μου.
Οπωσδήποτε!» απεφάνθη ρι, εγώ θα φύγω από το Ο μπαμπάς δεν γέλασε.
εκείνος. Και δεν ήταν το σπίτι! Κοίταξε τη μαμά και της
μόνο απαίσιο που ξεστό- Ο σιχαμενόγιατρος ξανα- είπε:
μισε. Αφού άκουσε τι είχε μίλησε: - Μου έδωσε μια ιδέα…,
γίνει, έβγαλε κι άλλη κα- - Σκυλί που δαγκώνει το είπε δείχνοντάς με με
ταδικαστική απόφαση. Για αφεντικό του πρέπει να το πιγούνι του, που είχε
τον Γιούρι αυτή τη φορά: θανατώνεται! Και πρέπει, αρχίσει να δείχνει αξύρι-
«Να μου τον φέρετε εδώ. μετά, να ελέγξουμε αν στο γιατί κόντευε αργά το
Ευθανασία!» είπε ξερά. είχε λύσσα… βράδυ.
Εγώ δεν ήξερα τι είναι η Μου ‘ρθε να του πω «Και Κι αν δεν καταλάβατε
Ευθανασία. Ήξερα μόνο ποδήλατο που ρίχνει τι ιδέα είχα δώσει στον
την Αθανασία, τη συμμα- κάτω το αφεντικό του μπαμπά, τότε να σας την
θήτρια του αδερφού μου, πρέπει να μαστιγώνεται» πω: Ο Γιούρι πήγε στη
τρία χρόνια μεγαλύτερη αλλά δεν μίλησα. Θυμή- γιαγιά -όπου έμεινε μέχρι
από μένα, που τη γούστα- θηκα τα λόγια του μπαμπά τα βαθιά του γεράματα-
ρα αλλά ήταν πολύ μεγά- μου όταν κάτι είχα πει κι εγώ έμεινα στο σπίτι.
λη. μια φορά για τον “Γιούρι Και παρ’ όλο που ο Γιούρι
Ο μπαμπάς μού εξήγη- μου”. -όπως αποδείχτηκε μετά-
σε. Έβαλα τις φωνές και «Δεν είναι ο “Γιούρι δεν είχε λύσσα, εγώ
τα κλάματα. Το φάσμα σου”. Ο Γιούρι είναι του έκανα αντιλυσσικό ορό
