Page 65 - mag_38

MΑΡΙΑ ΛΙΑΣΚΑ-ΜΑΥΡΑΚΗ

Η Μαρία Λιάσκα-Μαυράκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Μεγάλωσε με την πε-
ποίθηση πως θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Σπούδασε οικονομικά,
ενώ από πολύ μικρή ασχολήθηκε με την τέχνη της συγγραφής. Έζησε στο

εξωτερικό, στην Αγγλία και τη Γαλλία. Τα τελευταία χρόνια τολμάει να ζει
με την οικογένειά της στο αγαπημένο της νησί του βορείου Αιγαίου, τη
Λήμνο. Από την Άνεμος εκδοτική, κυκλοφορεί το ιστορικό της μυθιστόρη-

μα "Μη μου πεις το τέλος," 2014

λούσε πονοκέφαλο, αλλά ήξερε πως είχε δίκιο ο Ματ. Δεν μπορούσε να μιλάει
για ανεξαρτητοποίηση και να χρησιμοποιεί τη γλώσσα του εχθρού. Η επίσημη
ιρλανδική γλώσσα μιλιόταν από όλους τους κατοίκους της Ιρλανδίας, καθώς

και στον Καναδά και στην Αμερική. οι μετανάστες την είχαν ταξιδέψει εκεί
και την είχαν διατηρήσει. Η μητέρα του την μιλούσε επίσης, αλλά με εκείνον
χρησιμοποιούσε τα αγγλικά. Πάντα πίστευε πως θα κατάφερνε να τον διώξει

από εκεί, για να τον γλιτώσει. Έτσι του έλεγε. Γι’ αυτό ήθελε να τον αποκόβει
από καθετί που θα τον έδενε όλο και περισσότερο με τη Βόρεια Ιρλανδία.

«Μια ακρωτηριασμένη δικαιοσύνη, αυτό είναι η Ιρλανδία, σύντροφοι. Γι’ αυτό
κι εμείς θα προτιμήσουμε την αδικία. Αν είναι έτσι, μια γενική αδικία θα εί-
ναι πιο σύμφωνη. Αφού δεν μπορούμε να ζήσουμε κάποιοι, τότε ας πεθάνουμε 65

όλοι, σύντροφοι».
ο Ματ έκλεισε το μάτι στον νεαρό με την κουκούλα που τους μιλούσε. Έδειχνε

να συμφωνεί απόλυτα. ο Τζόνι δεν είχε καταλάβει τον πραγματικό σκοπό της
συνάντησης με αυτό το αναρχικό στοιχείο, όπως τον είχε κατατάξει μέσα του.
ο ξένος τού έδωσε μια χαλαρή χειραψία, κόντρα σε αυτά τα σκληροπυρηνικά

που έλεγε. Τα χέρια του ήταν χωρίς γάντια, παγωμένα και αδύνατα. ο Τζόνι
ένιωσε πως χαιρετήθηκε με έναν σκελετό.
Δεν του άρεσε το σημείο της συνάντησης: πολύ κοντά στο τέλος της βόρειας

συνοικίας. Με την άκρη του ματιού του μπορούσε να διακρίνει τις περιπολίες
των βρετανών φαντάρων πίσω από το αγκαθωτό οδόφραγμα, σχεδόν άκουγε
τις πατημασιές τους στο χιόνι. Ήθελε να πει στον Ματ ότι είχαν κάνει λάθος.

Πώς όμως να κάνει κριτική για την αστοχία τους; Δεν θα τολμούσε ποτέ να
κάνει υπόδειξη σε ανώτερο στέλεχος, όσο φίλος και να ήταν.

ο ξένος έδωσε ένα πακέτο στον Ματ. Χαιρετήθηκαν και φιλήθηκαν σαν Ρώ-
σοι, τρεις φορές. ο Τζόνι απέφυγε με δεξιοτεχνία να του ξαναδώσει το χέρι.
Έφυγαν σκυφτοί μέσα στα χιόνια. ο Ματ προσφέρθηκε να κεράσει. Δεν του

είπε τίποτα για το δέμα που παρέλαβε, τι είχε μέσα, για ποιον προοριζόταν.
Φεύγοντας από το καφέ, του άνοιξε το μπουφάν και το έβαλε μέσα.

«Δώσ’ το στον Κώστα, εκεί που θα πας. Ξεφορτώσου το με το που θα μπεις
στην αποβάθρα, ούτε λεπτό παραπάνω. Δεν θα το ανοίξεις. Άκουσες; Ξηγημέ-
να. Γεια σου, Τζόνι, και καλή χρονιά»...