Page 59 - mag_38
P. 59
Το καταφύγιο του Κωστή A. Μακρή
της τέχνης
― Δεν ξέρω… Δεν εξαρ- τού δίνουν ονόματα όπως λά ακόμα κι άλλα τόσα
τάται μόνο από μένα… “ζωγραφική, “τέχνη”, “δη- που δεν μπορείς να τους
― Να φτιάξεις μια ιστο- μιουργική απασχόληση” δώσεις όνομα.
ρία και να τα βάλεις στο και άλλα τέτοια. Που σ’ Καμιά σχέση δεν έχει
εξώφυλλο, βρήκε λύση ένα παιδί δεν λένε τίποτα. αυτό με τον μύθο της
για να δοξαστεί το έργο Την έβλεπα να ζει μέσα σ’ «ανεμελιάς των παιδιών»
της. αυτό που έφτιαχνε. Εστι- που κάποιοι “μεγάλοι”
Νομίζει ότι αυτό εξαρ- ασμένη, προστατευμένη καλλιεργούν ψευδόμενοι.
τάται από εμένα. Πού να και χαρούμενη. Χωρίς να Κανένα παιδί, πιστεύω,
ξέρει… δείχνει τη χαρά της γιατί δεν είναι ανέμελο. Κι ας
― Μπορεί…, είπα υπεκ- τα παιδιά που είναι με είναι ένα σχετικά προ-
φεύγοντας. σώμα και νου δοσμένα νομιούχο παιδί που δεν
Εκείνη έφυγε. Θα πήγαι- σε κάτι, έχουν μια σοβα- θαλασσοδέρνεται μέσα σ’
νε πάλι στο τραπέζι της ρότητα σχεδόν πένθιμη. ένα φουσκωτό στ’ ανοι-
κουζίνας «να ζωγραφίσει Μοιάζει αυτό λίγο με τη χτά της Μυτιλήνης αλλά
άλλα πράγματα», όπως χαρά που έχει το δώσιμο, «παίζει με χαρτιά και μαρ-
μου δήλωσε με τουπέ. ο πόνος κι ο κάματος του καδόρους» μέσα σ’ ένα
Είχε πιεστεί από την “πα- έρωτα. σπίτι που το καλωσορίζει 59
ραγγελία” μου και ήθελε Και είδα… Είδα ότι η ζω- πάντα με αγάπη, τροφή
να ξεδώσει φτιάχνοντας γραφική για κείνην είναι και θαυμασμό.
τα δικά της. ένα πολύ στέρεο καταφύ- Κι αυτό με οδηγεί σε μια
Κάποια στιγμή πήγα στην γιο. Ένας τοπο-χρόνος γενίκευση που έχει όλες
κουζίνα και την είδα που όπου μέσα του μπορεί τις αρετές και τις αμαρτί-
έπαιζε με τους μαρκαδό- να βρίσκεται στο απυ- ες κάθε γενίκευσης: Για
ρους και έφτιαχνε τα δικά ρόβλητο από τα βάσανα τα παιδιά, η τέχνη είναι
της χαμογελαστά “σύμπα- που της φορτώνουν τα καταφύγιο μόνο όταν
ντα”. Σπίτια, καρδούλες, 6 χρόνια και οι 6 μήνες είναι παιχνίδι.
πριγκίπισσες, ουρανούς, της ζωής της και οι δικές Τώρα πια, και με όσα
σύννεφα, πεταλούδες, γε- μου παραγγελίες. Γιατί δικά μου θυμάμαι, είμαι
λαστούς ήλιους, δέντρα, υποψιάζομαι ―χωρίς να σχεδόν σίγουρος ότι
λουλούδια. Ήταν απόλυ- μπορώ να μπω στη θέση μόνο το παιχνίδι μπορεί
τα δοσμένη σ’ αυτό που της― πόσο μπορεί να σε να οδηγήσει τα παιδιά
έκανε. Δεν είχε παραγγε- ζορίζει να είσαι 6 χρόνων στη χαρά της τέχνης και
λία γι’ αυτά και έκανε ό,τι και 6 μηνών, να έχεις και της μάθησης. Να τα κάνει
ήθελε κι ό,τι της άρεσε. μια μικρότερη αδερφή, να δηλαδή να ανεχτούν τους
Έκανε τέχνη; Δεν ξέρω… έχεις κι έναν παππού που κόπους της μαθητείας, το
Ήταν όμως τόσο βυθι- σου βάζει δύσκολα και να ζόρισμα της διδασκαλίας
σμένη στο μαγευτικό αυτό θες να κάνεις κι εσύ ένα και της εξάσκησης την βα-
παιχνίδι που οι μεγάλοι εξώφυλλο και τόσα πολ- σανιστική επανάληψη. Και
