Page 107 - mag_42

της Κέλλυς Δοβέλου

Αχ αχ αχ ξανάρθε ο αναστεναγμός στα χείλη...

Σταγόνα κι ουρανός έγιναν για το χορτάρι άπιαστο όνειρο.

Δεν το έβαζε όμως κάτω, σαν ξημέρωνε έβρισκε ένα ψη-

λότερο δέντρο και βουρ για τον ουρανό, μα το δέντρο που

διάλεξε σήμερα ήταν το σοφότερο όλου του δάσους, είχε ζήσει

χρόνια πολλά κι είχαν δει τα μάτια κι η ψυχή του ακόμα πε-

ρισσότερα!

- Σε παρατηρώ χορταράκι μου γλυκό του είπε καιρό τώρα

να προσπαθείς ν' ανέβεις στον ουρανό για χάρη μιας δροσο-

σταλίδας... ο ουρανός δεν πιάνεται δεν στο 'χουν πει ποτέ;

Χορτάρι είσαι στην γη ζεις βαθιά ριζωμένο στο χώμα κι εκεί-

νη είναι σταγόνα της δροσιάς... δροσίζει και δροσιζεται! Το

δάσος είναι η ζωή κι έχει τόσο όμορφα κι ακόμα ομορφότερα

πράγματα να απολαύσετε... άδικα προσπαθείς για έναν άπια-

στο ουρανό! 107

Αυτά είπε το σοφό δέντρο αφήνοντας το χορτάρι να αποφα-

σίσει γιατί τις αποφάσισεις στη ζωή τις παίρνουνε μόνοι μας...

Σαν ξημέρωσε η επόμενη μέρα το χορτάρι έβαλε τα καλά

ρούχα της ψυχής του κι αντίκρισε την όμορφη σταγόνα, την

δική του σταγόνα, δεν χρειάστηκε να πει τίποτα, τα είπαν

όλα με τα μάτια...

Χορτάρι και σταγόνα έζησαν για πολλά πολλά χρόνια αγα-

πημένοι κι ευτυχισμένοι απολαμβάνοντας τα όμορφα της ζωή,

ώσπου μια μέρα έφτασαν στον ουρανό...

Το χορτάρι και η δροσοσταλίδα