Page 95 - mag_46

«Πού να σου εξηγώ...
στοιχειωμένη αθωότητα»

Η ηθοποιός Κορίνα Οικονομά- ανθρώπου απέναντι σε μια ανώτερη δύναμη
κη: Το έργο βρίθει μηνυμάτων! Κάθε που αφού δεν του επιτρέπει να διαγράψει,

μήνυμα καλύπτει ένα ξεχωριστό κεφά- ως σαν ένας σκληρός δίσκος ενός υπολογι-
λαιο της ζωής, αλλά ταυτόχρονα, μ ’ένα στή, δια παντός μια ανάμνηση, την αποθη-

μαγικό τρόπο, όλα τα μηνύματα του έρ- κεύουμε κάπου σκοτεινά και την αφήνουμε
γου ενώνονται μεταξύ τους και καλύ- απλά…να υπάρχει. Αλλά μέχρις εκεί….δεν
πτουν ολόκληρη τη ζωή μας, σε κάθε της επιτρέπουμε να ζει, γιατί δεν της επι-

στάδιο της. Πιστεύω όμως, αν πρέπει τρέπουμε να βγει από το σκοτεινό δωμάτιο.
να διαλέξω ένα και μόνο μήνυμα, πως Είναι φυσικό, γιατί είναι τέτοια η ανάγκη
αυτό που καλύπτει από μόνο του ολό- του ανθρώπου, οι αναμνήσεις που ζουν,

κληρη την ύπαρξη μας, είναι ο επίλογος κι όχι απλά που υπάρχουν, να είναι αυτές
της μάνας….πως «όλα ζουν για πά- που μας αφήνουν μ ’ένα αίσθημα ευφορίας,

ντα…..αν τα θυμάσαι». Πόση αλήθεια γαλήνης, αυτές που μας ζωγραφίζουν ένα
και σοφία κρύβει αυτή η τόσο δα μικρή μειδίασμα στα χείλη μας, που μας αφήνουν
πρόταση! Οι άνθρωποι, δεν μπορούν να μια γλυκιά γεύση ή έστω μια γλυκόπικρη

ζήσουν χωρίς αναμνήσεις! Οι αναμνή- γεύση. Πάντα ανατρέχουμε στις ευχάριστες
σεις είναι το οξυγόνο μας, ιδιαίτερα αναμνήσεις, αυτές θέλουμε να θυμόμαστε 95
όταν αυτές είναι ευχάριστες. Όπως λέει γιατί αυτές θέλουμε να κρατήσουμε ζωντα-

και στο έργο, «τις φωτογραφίες που νές για πάντα. Τις άλλες, τις κακές, δεν
βγάζει το μυαλό, καμία μηχανή δεν τις θέλουμε να τις θυμόμαστε κι έτσι δεν ζουν,
βγάζει». Οι φωτογραφίες/αναμνήσεις ούτε στο μυαλό μας, ούτε στην ψυχή μας….

χαράσσονται στο μυαλό μας και μένουν υπάρχουν μεν, δεν ζουν δε.
ανεξίτηλες στον χρόνο. Ακόμα και οι

άσχημες, αυτές που κάποτε μας προκά- Κι αν δεν σας έπεισαν όσα διαβάσατε
λεσαν πόνο. Μπορεί να επιλέγουμε να από τους πρωταγωνιστές, σας δίνου-
μην τις θυμόμαστε, αλλά στη πραγμα- με ραντεβού κάθε Σάββατο και Κυ-

τικότητα αυτές δεν διαγράφονται ποτέ
από το μυαλό μας…ούτε από την ψυχή ριακή, στο Life n' Art Theater, στις

μας. Απλά, επιλέγουμε να τις απομο- 21.30 ακριβώς. Ευχόμαστε να βρείτε
νώνουμε, να τις αποθηκεύουμε σ ’ένα το χρόνο να παρακολουθήσετε αυτή
σκοτεινό δωμάτιο του μυαλού μας, που την παράσταση, την προτείνουμε ανε-

έχουμε κλειδώσει την πόρτα κι έχουμε πιφύλαχτα, διαβεβαιώνοντας σας πως
πετάξει το κλειδί της…αλλά όπως συμ- αυτούς τους ήρωες θα τους κουβαλά-

βαίνει και με τις ξύλινες πόρτες, έτσι και τε στην ψυχή σας για πολλά χρόνια.
με τις πόρτες του μυαλού μας, πάντα
μπαίνει ελάχιστο φως από τη χαραμάδα

κι αυτό το λίγο φως, είναι η άμυνα του