Page 97 - mag_46

της Χριστιάνας Κανδυλιώτη

Ξενιτεμένο μου

πουλί

2016. Ελλάδα. Εν καιρώ κρίσης. Ξενάκια γεμίζουν τα αεροπλάνα

για άλλη γη, γι' άλλα μέρη. Ψάχνοντας ένα καλύτερο μέλλον.

Ελπίζοντας πως στον τόπο που πάνε δε θα πεθάνει η ελπίδα.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο για κανέναν. να συγκρατηθείς. Στα μάτια σου κυλούν
Ούτε για όσους φεύγουν, ούτε για όσους ακατάπαυστα τα δάκρυα. Κι έχεις τόσους
μένουν πίσω. Πότε ήταν, άλλωστε, εύκο- λόγους. Πολύ απλά, ξέρεις πως πια δεν 97

λος ο ξεριζωμός; Σε έχει ήδη εγκαταλεί- είναι εφικτό να τον πάρεις τηλέφωνο ξη-
ψει η πατρίδα σου, πριν πάρεις την από- μερώματα, να του ψιθυρίσεις πως δεν εί-

φαση να την εγκαταλείψεις κι εσύ. Σε έχει σαι πολύ καλά κι εκείνος μετά από λίγη
εγκαταλείψει σε όλους τους τομείς. Κι ώρα να χτυπά το κουδούνι σου.
εσύ πασχίζεις μέχρι την τελευταία στιγμή Σκέφτεσαι πως θα μείνεις συνδεδεμένος

να βρεις να κρατηθείς από κάπου. Αλλά με όσους αγαπάς. Θα μιλάς ανελλιπώς
δεν... Κι έτσι, τελικά, φεύγεις. μαζί τους. Skype, τηλέφωνο, αλληλο-

Κι όσο κι αν είσαι ενθουσιασμένος με γραφία. Και ταυτόχρονα σκέφτεσαι πως
αυτό το φευγιό, ξέρεις καλά πως ένα πρέπει να μάθεις τους υπέροχους γονείς
κομμάτι σου θα μείνει πίσω. Θα είσαι ελ- σου να χρησιμοποιούν το Skype. Αχ, αυ-

λιπής. Οι φίλοι σου, η οικογένειά σου, τοί οι γονείς. Αληθινή, μοναδική αγάπη.
τα μέρη που αγάπησες θα ζουν στις σκέ- Τους εξομολογείσαι πως τους αφήνεις
ψεις σου. Κι αν είσαι τυχερός κι εκεί που κι εκείνοι σε στηρίζουν ακόμη κι αν όλο

πας σε περιμένουν πάλι φίλοι και οικο- τους το "είναι" ξεριζώνεται την ίδια στιγ-
γένεια, έχει καλώς. Θα έχεις πιο εύκολη μή που σου λεν "Αρκεί να είσαι καλά
προσαρμογή στα νέα δεδομένα. Αν όχι; εσύ".

Τα μάτια σου πλημμυρίζουν δάκρυα, Διχοτομημένη ύπαρξη. Διχοτομημένη
όταν ο πολυαγαπημένος σου, ο λατρε- σκέψη. Διχοτομημένα θέλω. Διχοτομη-

μένος σου φίλος, σου λέει πως κλαίει μένη ζωή.
μέσα του για σε... Κι εσύ δεν μπορείς Και φτάνεις στο σημείο που προσεύχεσαι