Page 103 - mag_47

της Γεωργία Δουκοπούλου

Διαιτολόγος - Διατροφολόγος

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ ήμουν πάντα παμφάγο και βολικό παιδί.
πεινούσα; Άνοιγα ψυγείο - φούρνο και έτρωγα. Και ναι, εντάξει, οι

μπάμιες ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου και η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν

με πίεσε να τις φάω, γιατί πολύ απλά δεν έλεγα όχι σε ό,τι ζαρζαβατι-
κό κυκλοφορούσε στο σπίτι. για το γάλα, όμως, το νο1 τρόφιμο για

ένα παιδί, είχαν γίνει συζητήσεις επί συζητήσεων και καβγάδες και είχα

ρίξει πολλά κλάματα για να καταλάβουν πως πολύ απλά δεν μ’ αρέσει

σαν τρόφιμο, μου μυρίζει και δεν το προτιμώ στη διατροφή μου. μάλ-

λον ήμουν και η εξαίρεση στον κανόνα, γιατί πλέον μέσα από τη δου-
λειά μου αλλά και το στενό κοινωνικό κύκλο και τις φίλες μου μανού-

λες συνειδητοποιώ την ανησυχία των τελευταίων, αλλά και το πείσμα

και την επιμονή των σπλάχνων
τους να αρνούνται συστηματικά το

φαγητό της οικογένειας, και ανεξάρτητα

των διατροφικών τους επιλογών.

103

Καταρχάς, μανούλες μου γλυκές μην πανι-
κοβάλλεστε! Η πείνα και η ανάγκη για τροφή

αποτελεί μία από τις βασικές ανάγκες κάθε
ανθρώπου. Η διστακτικότητα ή η απροθυ-
μία που δείχνουν τα παιδιά σας στην κατα-
νάλωση ορισμένων τροφίμων είναι πολύ
συχνό φαινόμενο. Είναι κάτι που εκδηλώνε-
ται ελάχιστα κατά τη βρεφική ηλικία, αυξά-
νεται στη νηπιακή και συνήθως μειώνεται
καθώς το παιδί μεγαλώνει. Μπορεί να οφεί-
λεται είτε σε ψυχολογικούς λόγους, σπανι-

ότερα σε παθολογικούς, είτε μπορεί απλά
να αποτελεί μια απόλυτα φυσιολογική, για
το ίδιο το παιδί, συμπεριφορά. Το σίγουρο
είναι πως εφόσον αναπτύσσεται φυσιολο-