Page 34 - mag_49
P. 34
ΜiKΡεΣ ΙΣτΟΡΙεΣ
Σας αρέσει
να σας επιβραβεύουν;
Ακόμα δεν έχω καταφέρει να ξεκαθαρίσω θώς, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων,
αν με συμπαθούσε επειδή ήμουν άριστος άλλα περίμενε η κοινωνία και η «αγορά»
μαθητής ή αν ήμουν άριστος μαθητής επει- από μένα κι όχι την πρώιμη ικανότητά μου
δή με συμπαθούσε ο δάσκαλός μου και να διαβάζω εγκυκλοπαίδειες και εξωσχο-
μου το έδειχνε. λικά βιβλία με το τσουβάλι. Αλλά αυτό το
Ο δάσκαλος της Γυμναστικής, κατά τεκμή- μήνυμα πήρα και πλέον δεν αλλάζει· για-
ριον αρμόδιος για την εμφάνιση των μα- τί τα μηνύματα που παίρνει ένα παιδί ποτέ
θητών και μαθητριών στην παρέλαση, πιο δεν έχουν κάρτα αλλαγής πάνω τους όπως
αντικειμενικός και πιο ρεαλιστής από τον ένα παιχνίδι, ρούχο ή βιβλίο.
διευθυντή του σχολείου, ήθελε να κρατή- Κι έτσι άρχισα πρόβες για την παρέλαση,
σει τη σημαία ένας πιο ευσταλής και υψη- με τη χαρά και την ικανοποίησή μου να
λότερος εμού συμμαθητής μου ο οποίος ― αντιμάχονται επιτυχώς τα αποθαρρυντικά
ειρήσθω εν παρόδω― ήταν εξίσου καλός καψόνια του Γυμναστή που πάσχιζε (ο τα-
μαθητής με εμένα. λαίπωρος ανόητος) να μεταμορφώσει έναν
Εγώ ―τότε― ήμουνα και κοντός και «εύ- ―κατά την κρίση του― «ζουμπά» σε άψο-
σωμος» (η λέξη που χρησιμοποιούν με- γο σημαιοφόρο. Ο «ζουμπάς», όπως με είχε
ρικοί μεγάλοι για να μην αποκαλέσουν αποκαλέσει περισσότερες από μια φορά με
«στρουμπουλό» ή «χοντρό» ένα παιδί) τελείως άκομψο και αντιπαιδαγωγικό ύφος,
34 αλλά όχι και τελείως αγύμναστος μια και ήμουν εγώ. Κι αυτό το υβριστικό «ζου-
μου άρεσε το κυνηγητό, το ποδόσφαιρο, μπάς» έγινε η αφορμή, όταν το είπα στους
το σκαρφάλωμα σε δέντρα, τα «μήλα» (κυ- δικούς μου, να μου αποκαλύψουν τη δια-
ρίως όταν έπαιζα μαζί με κορίτσια) και το μάχη ανάμεσα στους δυο δασκάλους μου.
ποδήλατο. Κάτι που άλλαξε μόνο ως προς Όσο κι αν, ηχητικά, μοιάζει το «Ζουμπάς»
το πρώτο σκέλος (το «κοντός») αφού μετά με το κάπως πιο περήφανο «Ζορμπάς», εγώ
την 4η Γυμνασίου πήρα αρκετό μπόι χωρίς κατάλαβα αμέσως τη διαφορά. Κατάλαβα
όμως να χάσω κι όλα μου τα περιττά κιλά. και την εχθρότητα του γυμναστή που, μέσα
Αυτό όμως αφορά άλλη περίοδο της ζωής από μια έκρηξη εσφαλμένου επαγγελματι-
μου. σμού, θεώρησε πιο σημαντική την επιτυχία
Τελικά υπερίσχυσε τότε ―όλως τυχαίως της «παρέλασής του» από την ισόβια απο-
(!)― η γνώμη του Διευθυντή και δασκά- θάρρυνση ενός μαθητή του.
λου μου. Κατάλαβα όμως και πόσο σημαντική ήταν
Ο σημαιοφόρος θα ήμουν εγώ. ―και παραμένει― η στήριξη από ανθρώ-
Αυτό, εννοείται, το δέχτηκα σαν μια επι- πους που αγαπάω και με αγαπούν και τους
βράβευση. εκτιμώ και με εκτιμούν. Αυτό το κρατάω
Επιβράβευση για ποιο πράγμα όμως; Μα μέχρι σήμερα.
φυσικά για τις επιδόσεις μου στα μαθήματα Ήταν μια από τις πρώτες περιπτώσεις στη
κι όχι στη γυμναστική. Και σαν επιβεβαίω- ζωή μου που συνειδητά προσπάθησα να
ση της «αριστείας» μου, που με κόπο και μεταλλάξω τη δηλητηριώδη επίθεση ενός
στερήσεις αρκετών παιχνιδιών είχα κατα- ενήλικου Αποθαρρυνιού σε κάτι θετικό.
κτήσει. Ίσως αυτό να μην ήταν και το πιο Δεν θα πω ότι την μετέτρεψα σε Ενθαρρύ-
σωστό μήνυμα που θα έπρεπε να πάρω κα- νι, αλλά μάλλον σε πείσμα και άρνηση να
