Page 46 - mag_53
P. 46

ΤΟ ΑΛφΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ζωΗΣ
































               οι κανόνες (εμπόδια και ελευθερίες) να                τα ορίζαμε εμείς αντί να εμμένουμε στο
               διαφοροποιούνται, όμως πάντα υπάρ-                    τι μας «κάνουν» άλλοι; Οι άλλοι έχουν τα
               χουν. Όπως πάντα υπάρχει ένας τελικός                 δικά τους παιχνίδια! Εμείς; Τι κάνουμε γι’
               στόχος.                                               αυτό; Ζούμε τη ζωή μας για χάρη άλλων;



               Τα παιδιά, λοιπόν, χωρίς να το γνωρί-                 Πριν λίγο καιρό μού τηλεφώνησε μια
               ζουν ανάγουν όλη τους τη ζωή σε αυτό το               μαμά. Είχε διάφορα θέματα να λύσει και
               μοτίβο – πλαίσιο. Βρίσκουν και εφευρί-                μαζί με όλα είχε και τα παιδιά της να τσα-
   46
               σκουν δραστηριότητες που προσπαθούν                   κώνονται και να απαιτούν το καθένα το
               να  πετύχουν  κάτι  έχοντας  να  ξεπερά-              δικό του. Αυτό, ως γνωστόν, είναι από
               σουν κάποια συγκεκριμένα εμπόδια. Και                 τα πιο δημοφιλή παιχνίδια των παιδιών,
               το αποτέλεσμα της επιτυχίας τους είναι η              ιδιαίτερα όταν βαριούνται! Η ώρα που με
               ευτυχία! Κάτι που μπορούμε πολύ εύκολα                πήρε, ήταν στο ενδιάμεσο του τσακωμού

               να διακρίνουμε στα λόγια και την έκφρα-               και έψαχνε λύση. Αφού μου περιέγραψε
               σή τους όταν πετυχαίνουν το σκοπό που                 την κατάσταση, τη ρώτησα γιατί θεωρεί
               έχουν βάλει.                                          απαραίτητο να συμμετέχει και εκείνη σε

                                                                     αυτό;
               Εδώ έρχονται οι δικές μου ερωτήσεις:
               Γιατί δεν υιοθετούμε αυτή τη στάση των                Και τώρα έρχεται η ώρα να απαντήσουμε
               παιδιών; Δηλαδή, γιατί δεν αντιμετω-                  στην ερώτηση «ποιος – ποια»:
               πίζουμε το καθετί στη ζωή μας ως ένα                  ύπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που

               παιχνίδι; Γιατί δεν θεωρούμε κάθε κατά-               μπορεί να  κάνει ένας γονιός ώστε να
               σταση σαν μια πίστα ενός παιχνιδιού με                τραβήξει  την  προσοχή  των  παιδιών  σε
               το τέλος της το σημείο που θέλουμε να                 κάτι πιο χρήσιμο, εποικοδομητικό και

               φτάσουμε και να πετύχουμε; Και, πιο γε-               δημιουργικό από το να στέκεται και να
               νικά, σαν στάση απέναντι στη ζωή, γιατί               λύνει κάθε τους διαφωνία.  ύπάρχουν
               δεν παίρνουμε εμείς το ρόλο αυτού που                 άλλα παιχνίδια που μπορεί να βάλλει και
               θέτει τα παιχνίδια αλλά μένουμε και ακο-              πράγματα που θα κερδίσουν τα παιδιά
               λουθούμε τα παιχνίδια που άλλοι μας θέ-               αν ολοκληρώσουν αυτό που εκείνη έθε-

               τουν; Δε θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι αν               σε και τα παιδιά να απορροφηθούν από
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51