Page 75 - mag_55
P. 75
«Αυτοί που διαβάζουν έχουν τον κόσμο κι
αυτοί που βλέπουν τηλεόραση τον χάνουν»
Werner Herzog
ΤΖΟΥΛΙΑ ΓΚΑΝΑΣΟΥ ΓΙωΡΓΟΣ βΕΗΣ
ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΛωΡΟΣ ΠΑΝΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ
«Μάνα, πού είσαι; Πες μου τι να εμπιστευτώ. Ο ταξιδιωτικός χωρόχρονος αποτελεί, μεταξύ 75
Γέμισες αυλάκια, μάνα, ρόζιασαν τα χέρια άλλων, το διευρυμένο, ανοιχτό πεδίο των φαινο-
σου, κρέμασαν τα αφτιά σου. Το σώμα φθεί- μένων, τα οποία κατά κάποιον τρόπο ξαναγράφει,
ρεται κι εμείς κοιτάζουμε άπραγοι το πέρα- μάλλον αντιγράφει κατά το δοκούν, ο συγγραφέ-
σμα του χρόνου. Αν γίνω άγγελος, μητέρα, ας. Ως εξειδικευμένος ταριχευτής συγκινήσεων,
αν αγοράσω ομορφιά, νεότητα, υγεία, τότε το καλείται να γεωγραφήσει, κατά κύριο λόγο, τα
πνεύμα, η ψυχή θα παραμείνουν αναλλοίωτα; πάθη και τα όνειρα των ανθρώπων, την πίστη
Θα με αναγνωρίζεις;» Ο Φίλιππος είναι ακρο- τους σε διάφορες αξίες, βεβαίως τη χαρμολύπη
βάτης σε τσίρκο που δεν κάνει χρήση ζώων των αφιξαναχωρήσεων, αλλά και τη γοητευτι-
αλλά ανθρώπων με σωματικές ιδιαιτερότητες. κή παλιλλογία του ξένου κόσμου. Αποτελώντας
Σκοντάφτει, πλέον, πολύ συχνά. Η Σάντυ υπη- τους πυλώνες μιας αεικίνητης γραφής οριακής
ρετεί μια πολυεθνική που εμπορεύεται τη νιό- αυτογνωσίας, που δόξασε πρώτος στη Δύση ο
τη, την υγεία, την ομορφιά. Το αίμα του ομφά- Ηρόδοτος, τα γεωφυσικά καταπιστεύματα είναι
λιου λώρου γίνεται το νέο μήλον της έριδος. θέσει τα απώτερα, αλλά δυνάμει τα σημαντικό-
Δίνει υποσχέσεις επιμήκυνσης του χρόνου. Ο τατα πεδία δράσης ενός εαυτού ο οποίος θέλει
Μάνος παράτησε τα πάντα και επέστρεψε στη διακαώς να αναβαθμιστεί σε εποπτικό, κοσμικό
φύση. Ή μήπως κρύβεται εκεί; Όταν η Σάντυ εγώ. Έτσι αναδεικνύονται εδώ, ως σύμμαχοι και
θα προσπαθήσει να βοηθήσει τον Φίλιππο, θα μάλιστα πάντα πιστοί, τα τοπία της Σινγκαπούρης,
βρεθεί αντιμέτωπη με μυστικά που στοιχίζουν του Κόλπου της Γουινέας, της Κίνας, της Κορέ-
εκατομμύρια σε χρήμα και ζωές. Θα πρέπει ας, της Εγγύς Ανατολής, αλλά και της Ιαπωνίας.
τότε να επιλέξει ανάμεσα στην ηθική και στην
εξέλιξη, στον έρωτα και στη φιλία, στο φόβο "Η αλήθεια είναι ότι ταξιδεύουμε αενάως.
και στην ανάγκη για ελπίδα. Μια ιστορία για Δηλαδή ακόμη και μέσα στα όνειρα των άλλων.
τη σχέση των ανθρώπων με το σώμα, για την Δηλαδή θέλοντας και μη. Το συναρπαστικότερο μέρος
ψευδαίσθηση του ελέγχου και για τις ώρες του ταξιδιού είναι μάλλον η ανάμνησή του.
που η σάρκα υπενθυμίζει ότι είμαστε θνητοί. Ίσως διότι την επινοούμε σ' έναν βαθμό.
Ή ίσως ακόμη ζωντανοί... Αυτό θα πει επιστροφή." (Γ. Β.)
