Page 76 - mag_55
P. 76
ΑΓΑπΑΜε ΤΑ ζωΑ
Γατάκια με τσίμπλες;
ΤΙ ΠΙΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ!
76
Βρέθηκα τις προάλλες στο Χαροκόπειο. ματάκι και με τα μπροστά πόδια τους το
Καλή η μέρα και το καφενεδάκι στην εί- αντιμετώπιζαν σαν μπαλάκι ή σαν ποντίκι
σοδο του πανεπιστημίου ήταν γεμάτο ή σαν κατσαρίδα. Παρόμοιες αντιδράσεις
φοιτητές. έχω να θυμάμαι. Γάτες να τρώνε ψωμί...
Τ’ αγόρια είχαν να λένε για έναν ποδο- Στα πολύ δύσκολα κι αν…
σφαιρικό αγώνα, μάλλον ανάμεσα σε Χαριτωμένα τα γατάκια, θα ’ταν δύο τριών
σχολές, που η δική τους έπαιξε κι έχασε. μηνών, ένα ασπρογκρίζο κι ένα κανελί,
Στις κουβέντες τους πού και πού έμπαινε αρκετά κοινωνικά, ανταποκρινόντουσαν
κι ένα προγραμματισμένο τεστ που άλλοι στο συγκρατημένο ενδιαφέρον των κορι-
αντιμετώπιζαν με αγωνία, άλλοι με ψυ- τσιών παρά την επιπεφυκίτιδά τους. Και
χραιμία, αλλά σε κανα δυο περιπτώσεις των δύο τα ματάκια ήταν τα χάλια τους,
και το «σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβη- γεμάτα τσίμπλες. Ίσως γι’ αυτό δεν τα
θώ», του φοιτητή που δεν τον κυνηγάει ο παίρναν αγκαλιά και τα κορίτσια. Απ’ το
χρόνος, το διαπίστωσα. Έτσι ήταν πάντα. να κάνω κάτι, πιο εύκολο είναι να πω:
Μια παρέα κοριτσιών πιο πέρα έπαιζε με «Τα συμπαθώ, αλλά τα σιχαίνομαι».
δυο γατάκια, που προφανώς ανήκαν στην Ο Μπάμπης, ο γάτος μου είχε τελευταία
πανίδα του Χαροκόπειου. Δεν τα έπιαναν. ένα θεματάκι με τα μάτια του κι ερχό-
Μακριά κι αγαπημένες. Τους έριχναν κομ- μενη στο ραντεβού μου στο Χαροκόπειο
ματάκια από ένα κουλούρι, λες κι ήταν είχα πάρει ένα Tobrex, μόλις είδα φαρ-
περιστέρια. Τα γατάκια έπαιρναν το κομ- μακείο. Τελικά, κάποια «εύκολα» γατο-
