Page 47 - Magazine 87
P. 47
του Κωστή A. Μακρή
Ο Εχοάδ Γιεσόρες προσπαθούσε να ξε- προσβλητικές λέξεις, βρισιές, ανεξακρί-
χάσει το όνειρο που είχε δει. Κάτι με ένα βωτες πληροφορίες και ψέματα σχετι-
θηλυκό τέρας που μάλλον τού έθετε κά- κά με την αναλήθεια της ανάρτησης, την
ποια δυσνόητα ερωτήματα, κάτι σαν την βλακεία τού συντάκτη και όσων συμφω-
Σφίγγα που ρώταγε κάτι τον Οιδίποδα. νούσαν με τον συντάκτη αυτού του ολο-
Ίσως να έμοιαζε και με τρολ. Μια λέξη σχερώς ηλίθιου κειμένου που ο Εχοάδ
που τον πονούσε και ήθελε να την διώ- Γιεσόρες είχε αποφασίσει ―πριν ακόμα
χνει από το μυαλό του, γιατί του θύμιζε ξυπνήσει τελείως― να αποδομήσει με
τρολάρισμα και φτωχό μεροκάματο. Είχε έναν χειμαρρώδη οχετό σχολίων.
δει αρκετές φορές αυτό το όνειρο και Μετά βρήκε άλλο κείμενο και η χαρά του
πάντα ήθελε να το διώχνει. ―που και πάλι θα άδειαζε ένα ανατρε-
Σαν για να ξεφύγει από το όνειρο ―εφι- πόμενο βρισιές, προσβολές και αμείλι-
άλτη περισσότερο― άπλωσε το χέρι του κτα όσο και αστήρικτα επιχειρήματα―
και έπιασε το κινητό από το κομοδίνο. με την χαρά ενός γύπα πάνω από το
Θυμήθηκε ότι είχε αποκοιμηθεί χωρίς να κουφάρι μιας αντιλόπης μπορούσε μόνο
το κλείσει. Έσυρε το δάχτυλο στην οθόνη να περιγραφεί. 47
για να το ανοίξει. Η μπαταρία κοντά στο Είχε πολλές άδειες ώρες ο Εχοάδ Γιεσό-
35%. Δεν χρειαζόταν να φορτίσει. Κι ο
ίδιος ήταν αρκετά φορτισμένος. ρες μέσα σε πολλές άδειες μέρες.
Επέλεξε μια από τις αγαπημένες του Και έπρεπε με κάποιον τρόπο να τις γε-
εφαρμογές. μίσει.
Διάβασε μερικά ποσταρίσματα, άρθρα, Και τις ώρες και τις μέρες.
σχόλια. Αλλά και τις νύχτες.
«Για να δούμε… Ποιους μ@λ@κες θα Όταν αργούσε να τον πάρει ο ύπνος και
χέσω πατόκορφα…» σκέφτηκε με νοη- ήταν τόσο δυστυχισμένος.
τική βουλιμία και η σκέψη αυτή τού χόρ- Παρέα μόνο με τον εαυτό του· και το δι-
τασε τον νου και τον έκανε να ξεχάσει ότι αδίκτυο.
και σήμερα το πρωί δεν είχε πουθενά να Και το τέρας στον ύπνο του, σαν Σφίγγα ή
πάει, κανένας δεν θα του ετοίμαζε πρω- τρολ, να τον ρωτάει κάθε τόσο κάτι που
ινό, κανένας δεν θα του έλεγε καλημέρα δεν το καταλάβαινε ούτε μπορούσε να
και κανένας δεν θα τον αγκάλιαζε. βρει την απάντηση. Θυμόταν αχνά ότι ο
Ίσως το απόγευμα στο πάρκο, να συνα- Οιδίποδας είχε απαντήσει «Άνθρωπος».
ντούσε κάποιον, κάποια… Ίσως. Ποια ήταν όμως η ερώτηση; Η σκέψη
Διάβασε μια ανάρτηση και με ψύχραι- τού Εχοάδ Γιεσόρες ήταν ανήμπορη να
μη βιασύνη άρχισε να πληκτρολογεί ένα απαντήσει, έτσι κατακερματισμένη όπως
όμορφο μήνυμα στα σχόλια με πολλές ήταν.
