Page 63 - mag_57

της Αλεξάνδρας Πιπλικάτση

Διαβάζω για σένα. Διαβάζω στο να σε πιάσω. πού είσαι; σε ψάχνω.

λεξικό και σ’ ακούω. ροκανίζεις Ακούς;

πάλι. ροκανίζεις συνέχεια. Έχεις Δεν ακούς. Εγώ σε βλέπω. Είσαι στη

τρυπήσει όλο το σπίτι. το νιώθω γωνία. Ακινητοποιημένο. Διακρίνω
ετοιμόρροπο. τρύπωσες μια νύχτα την καρδιά σου που ανεβοκατεβαίνει

εδώ και τρως τρως, όλο τρως. με γοργό ρυθμό στο στήθος σου.

τι θράσος που το’ χεις! ποιος σε σχεδόν την ακούω που χτυπά. η

κάλεσε; Δεν ζήτησα συγκάτοικο. Εγώ γατούλα Μπέμπα έχει μπει στο

συνήθισα τη μοναξιά μου. τι θέλεις σπίτι μας. σου έχει καταφέρει μια

τώρα εσύ; γιατί αναστατώνεις τη ζωή δαγκωνιά. Κάθεται και σε κοιτά ενώ

μου; σιχαμένο! σου βάζω φάκα με εσύ αιμορραγείς και τρέμεις. σε

τυρί, μα δεν πιάνεσαι. σε κυνηγάω, λυπάμαι.

μα χάνεσαι. σταμάτα να ροκανίζεις,
σταμάτα να μ’ ενοχλείς, σταμάτα να 63

μπλέκεσαι στα πόδια μου, σταμάτα

ν’ ανεβαίνεις στο κρεβάτι, σταμάτα

να μπαίνεις στ’ όνειρά μου. Ακούς;

Δεν ακούς. Εγώ σ’ ακούω. σ’

ακούω και ξέρω πως είσαι εδώ.

Αφήνω την πόρτα συνέχεια ανοιχτή

και δεν φεύγεις. Φύγε! Θέλω την

ησυχία μου, θέλω να μην υπάρχεις.

να μην υπάρχεις όταν ξυπνάω, να

μην υπάρχεις όταν κοιμάμαι, να
μην υπάρχεις όταν τρώω, να μην

υπάρχεις όταν διαβάζω. να μην

υπήρξες ποτέ. πώς θα κλείσω τις

τρύπες που άνοιξες; Θα σηκωθώ,

θα πάρω το σκουπόξυλο και θα δεις.

Αυτή τη φορά θα σε πιάσω. Μόνο