Page 22 - mag_57
P. 22
επΙκΑΙροΤηΤΑ
Οι διχάλες
Φτάνεις, μετά από χρόνια, να δεις από Το ίδιο και μεις οι πιο μεγάλοι άν-
ψηλά τις διχάλες που έχεις προσπερά- θρωποι, που όσο διακλαδώνονται οι
σει, και υψώνοντας μετά το βλέμμα επά- επιλογές μας ―δικές μας ή άλλων;
νω, εκεί που ουρανός και φυλλωμένα της τύχης, της μοίρας και του πεπρω-
κλαδιά φτιάχνουν άλλα χρώματα, σμί- μένου;― εμείς τελικά είμαστε που με
γοντας εκεί σ’ ένα έσχατο μικρό κλαδί στοιχειώδη εμπιστοσύνη στη ζωή τρα-
που ίσως καθίσει ένα σπουργίτι, παρα- βάμε τον δρόμο μας, όποιος κι αν είναι
τηρείς τις επιλογές και του δέντρου και αυτός.
της ζωής σου. Όσο ακόμα, εν ζωή, διακλαδώνονται
Οδηγείς το βλέμμα πάλι κάτω, να με- οι αποφάσεις μας και οι επιλογές μας
τρήσεις πόσες διχάλες έχει φτιάξει το μέσα στον χρόνο και στον χώρο που
δέντρο της ζωής σου, πόσες επιλογές μας δόθηκε.
μυστηριακές έχουν υπάρξει πριν από Εμείς τελικά χρεωνόμαστε και για τη
εκείνο το κλαράκι με τα φύλλα όπου μοίρα μας και για το πεπρωμένο μας
για λίγο στέκεται το πουλί με όλη τη και για τις επιλογές μας και για τις σχι-
22 δύναμη των νυχιών του και την ανεπί- ζοειδείς εκφάνσεις της προσωπικότη-
γνωτη γνώση ότι κι αν ακόμα σπάσει το τάς μας και για τους διχασμούς μας.
κλαρί ή κάποιος δυνατός άνεμος το συ- Όσο κι αν παιδεύονται μέσα μας οι αρ-
νταράξει απρόβλεπτα, τα φτερά του θα χαίοι ποιητές να μας δώσουν άλλοθι,
το οδηγήσουν μακριά, θα πετάξει ψηλά φορτώνοντας στους θεούς, στην ανί-
με τη δύναμη που έχει και τελικά δεν κητη Ειμαρμένη και στις Μοίρες, την
έχει και τόση σημασία σε ποια από τις Κλωθώ, τη Λάχεση και την Άτροπο, τα
διχάλες έχει επιλέξει να σταθεί. αποτελέσματα των επιλογών μας.
Όσο κι αν οι γιατροί αναλαμβάνουν
Τα παιδιά όμως δεν έχουν φτερά. να μας απαλλάξουν από το βάρος της
Πάνω στο κλαρί τους στηρίζονται, ολικής ευθύνης των πράξεών μας, που
αυτό των γονιών τους, έσχατα κλαδιά έχουν, όπως λένε, μέσα τους περισσό-
κι αυτά τα ίδια, γεννημένα από το δέ- τερη χημεία απ’ όσο η ―τάχα― «εκ
ντρο των γονιών τους, έχουν εμπιστο- θεού» ελεύθερη βούλησή μας ή κά-
σύνη ―από ένστικτο ή κληροδοτημένα ποιοι «ηθικοί κανόνες» μπορούν να
χαρακτηριστικά― σ’ αυτό το κλαρί και ελέγξουν, καθορίσουν ή και να χαλι-
ποτέ δεν τους περνάει από το μυαλό ναγωγήσουν.
η κακόβουλη πρόθεση του γονέα τους, Λες και είμαστε άμοιροι ευθυνών και
που να κρύβει μίσος, αίμα, βία, διωγ- το μυαλό που καμαρώνουμε πως έχου-
μό, πνιγμό και θάνατο. με δεν είναι για τίποτ’ άλλο δοσμένο
