Page 33 - mag_61
P. 33
του Κωστή A. Μακρή
σβησίματα και ξαναγραψίματα, είχε πά- τερο.
ρει μια ανακοινώσιμη μορφή. «Είναι μεγάλο;» ρώτησε η Ι. (χρόνια
Με πρώτο αναγνώστη, το μόνιμο θύμα στον πλανήτη τεσσεράμισι και βάλε).
της γραφιάδικης εμμονής μου, και κατά «Όχι» απάντησα. «Ούτε πέντε σελίδες
τεκμήριο αδιάφθορο και ανηλεή αξιο- ολόκληρες. Μικρό είναι…».
λογητή μου, τη γυναίκα μου. Εκείνη δεν κατάλαβε και πολλά από
Το θέμα του παραμυθιού έχει να κάνει την απάντησή μου αλλά αρκέστηκε στη
με τον φόβο και τη φιλία. Αλλά και με διαβεβαίωσή μου ότι δεν είναι μεγάλο.
το «μπούλινγκ». Ήρωες είναι μια πα- Ξαναρώτησα:
ρέα ζωόμορφα πλάσματα παιδικής ηλι- «Θέλετε να σας το διαβάσω ή βαριέστε;
κίας που ζούνε μαζί. Ηλικία στην οποία Δεν είσαστε υποχρεωμένες να με ακού-
απευθύνομαι είναι ―ως συνήθως― σετε.»
από 4 ετών μέχρι 140. Παρ’ όλο που «Και θα μπορούμε μετά να σου πού-
ακόμα δεν έχω καταφέρει να πείσω κα- με ό,τι θέλουμε; Ακόμα κι ότι δεν μας
μιά χελώνα ή γιγαντιαία σεκόια, αυτής άρεσε;» διαπραγματεύτηκε η Ε. (χρό-
της ηλικίας, να διαβάσουν κανένα γρα- νια οχτώμισι από τον τοκετό). 33
φτό μου. « Μπορείτε. Και θέλω να μου πείτε ό,τι
Περισσότερα δεν λέω γιατί μπορεί και θέλετε. Αν δεν σας αρέσει μπορείτε να
να εκδοθεί αυτό το παραμύθι μου. μου πείτε να σταματήσω. Θέλω να μου
Βρήκα όμως την ευκαιρία με την επί- πείτε την αλήθεια».
σκεψη των εγγονών να θέσω το νεο- Το έπαιζα θαρραλέος αλλά η καρδιά
γέννητο πόνημά μου στη δοκιμασία μου ήξερε πόσο με τρομοκρατούσε η
του φυσικού του αποδέκτη. Ή, τουλά- πιθανότητα της απόρριψης. Στο κάτω
χιστον, σ’ ένα μικρό αλλά αξιόπιστο κάτω όμως, το κοινό μου είναι αυτά τα
δείγμα του. παιδιά. Αν δεν τους αρέσει, σημαίνει
Με ρώτησαν τι σημαίνει «αξιολογώ» ότι έχουν δίκιο. Τι στο καλό πασχίζου-
και τους είπα ότι θέλω να μου πουν με, οι γονείς τους και ο στενός περίγυ-
αν τους αρέσει και τι θα ήθελαν να αλ- ρος, ώστε να αποκτήσουν υψηλά κρι-
λάξω για να τους αρέσει περισσότερο. τήρια για το τι είναι καλόγουστο και τι
Ό,τι κάνουν και λένε για τα φαγητά που κακόγουστο;
τρώνε, τις ταινίες ή τις σειρές που βλέ- «Θαρσείν χρη και ο τολμών νικά» σκέ-
πουν στο σινεμά ή στην τηλεόραση, τα φτηκα πεζοναυτικά και καταδρομικά και
τραγούδια που ακούνε ή τα παιχνίδια πήγαμε στο σαλόνι. Στον έναν καναπέ
και τα ρούχα που βλέπουν και διαλέ- εκείνες, στον άλλον εγώ.
γουν αυτά που τους αρέσουν περισσό- Με το δακτυλόγραφο ανά χείρας, να
