Page 96 - mag_63

ΒΙΒΛΙΟπΑΡΟΥΣΙΑΣεΙΣ

ΣΟΦΙΑ ΤΣΙΑΜΗ
ΚΩΣΤΗΣ Α. ΜΑΚΡΗΣ
96 Η ΕΒΙΤΑ πΟΥ ΝΙΚΗΣΕ πΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ πΑππΟΥ

ΤΑ ΑπΟΘΑΡΡΥΝΙΑ ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ
Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ Αν ήταν ο παππούς εδώ, θα παίζαμε τον κηπου-
ρό…
- "Τι είναι τα Αποθαρρύνια, παππού;" ρωτού- Θα φτιάχναμε χαρταετό…
σε η Εβίτα. Θα παίζαμε και τον Ζορό!
- "Κάτι αχώνευτα καλικαντζάρια είναι, Εβι- Ξέφρενο θα στήναμε χορό σαν Ινδιάνοι αρχη-
τούλα μου, που συνέχεια μας αποθαρρύνουν. γοί
Γι' αυτό χρειαζόμαστε όλοι οι άνθρωποι, και γύρω τριγύρω απ’ τη σκηνή…
κυρίως τα μικρά παιδιά, κάποιον να μας εν- Πύργους θα χτίζαμε ψηλούς
θαρρύνει, να μας δίνει θάρρος και δύναμη να κι όρκες θα βάζαμε φρουρούς…
πετύχουμε αυτά που θέλουμε". Μα ο παππούς δεν είναι εδώ!
Τέτοια λέγανε και η Εβίτα γελούσε. Δεν πί- Άλογο βρήκε φτερωτό κι ανέβηκε στον ουρα-
στευε πάντα σ' αυτά που της έλεγε ο παππούς, νό…
γιατί ήξερε ότι του άρεσε να φτιάχνει παραμύ- Όμως, δεν έφυγε παντοτινά!
θια και φανταστικές ιστορίες. Μονάχα τριγυρίζει εκεί ψηλά
Αυτό που δεν ήξερε η Εβίτα, ήταν ότι πολύ και στήνει μαζί μου παιχνίδια… ονειρικά!
σύντομα θα αντιμετώπιζε τα φοβερά και τρο-
μερά Αποθαρρύνια. Μια ιστορία για όσους κρατάμε ζωντανούς
Και θα έπρεπε να δώσει μάχη για να τα νικήσει μες στο χρυσό κουτί της καρδιά μας…
και να πετύχει αυτό που είχε αποφασίσει να
κάνει. Εικονόγραφηση: Θέντα Μιμηλάκη
Θα είχε όμως πολλούς φίλους και συμμάχους
στη σκληρή εκείνη μάχη που κράτησε ένα
ολόκληρο βράδυ.